Τί μὲγνοιάζει πῶς εἶναι καρδερίνα
ἂν μ’ὅλη τὴν καρδιά της μ’ἀγαπάει,ἂν τὰστήθη τηςἄσπρα εἶναι σὰν κρίνα,ἂν σὰν τὰΧερουβὶμ χαμογελάει;
Σὰνὁτυφλὸς ποὺξάφν’ οὐράνι’ ἀχτίνα
τὸμαῦρο σκότος γύρω του
σκορπάει,ὅμοια κ’ ἐγὼθαμπόνομαιἀπὸκεῖνα
τὰδυό της μαῦρα μάτιαἂν μέ τυράῃ.
Ἄμε χάσου ξερὴΦιλολογία,
γριὰφτιασιδωμένη, ἄσχημη, κρύα,
ποὺὣς τώρα τὸμυαλό μουἔχεις τυφλώσῃ.
ΤὴνἘμορφιὰτὴν κλασικὴσπουδάζωὅταν γλυκὰτὴν Ασημούνα μουἀγκαλιάζω,ὅτανἡ Ασημούνα φιλὶμοῦδώσῃ.