Ανταμώσαμε
φάγαμε
ήπιαμε
γελάσαμε
Φευγαλέα
συναντήθηκαν
τα βλέμματα μας
Tόσες
στιγμές αναδύονται
μονάχα στις
παύσεις.
Σε όλα αυτά
που δεν είπαμε
Μην ακούς τι
λένε
ο χρόνος
μόνο χωρίζει.
*
Να με ξεχνάς
για να μπορείς να ερωτεύεσαι
Να γυρνάς σε μένα,
όταν . .
νοσταλγία τα χρώματα
ώχρα η διάθεση
σιωπή τα σεντόνια
γλυκιά η βροχή
και το όνειρο μια πόρτα μισάνοιχτη .
*
αναπόφευκτα.
Είσαι μέσα σε όλες τις στιγμές μου
όχι δεν θέλω να γυρίσεις
διεκδικώ μόνο
την παραδοχή
ότι ήταν δυο
οι απασφαλισμένες χειροβομβίδες.
*
Ένα
πράγμα μου έμαθαν καλά
οι συλλογικές διαδικασίες . .
να μένω μόνος.
*
Σμόκιν
αρπαχτικά
τζογάρουν το
χρόνο
του επόμενου
τσιγάρου.
Ηττημένα
σφίγγουν τις γραβάτες τους
Μίσος για το
πληκτρολόγιο
τον πάντα
κρύο καφέ
την κακή
τύχη
και τα
χελιδόνια
*
Τα βράδια
που μοιραστήκαμε το ίδιο σεντόνι
στοίχειωσαν
όλα τα αλλά βράδια
τα
περιέλουσαν με μοναξιά
και δεν τα
άναψαν ποτέ.
*
Εδω οι δρόμοι
δεν τρέμουν απ τις σειρήνες
και όμως στον αέρα δεν κρύβεται άνοιξη.
*
οι ποιητές
μόνο εκείνοι
θα μπορούσαν να κάνουν
την αυτοκτονία
σημείο συνάντησης
για τους Απεγνωσμένους
—
Ο Κωστής Αλεβίζος
είναι 26 χρονών
Σπουδαστής δεύτερου έτους στην σχολή κινηματογράφου
Λυκούργου Σταυράκου
