Ανταμώσαμε

φάγαμε
ήπιαμε

γελάσαμε

Φευγαλέα
συναντήθηκαν

τα  βλέμματα μας

Tόσες
στιγμές αναδύονται

μονάχα στις
παύσεις.

Σε όλα αυτά
που δεν είπαμε

Μην ακούς τι
λένε

ο χρόνος
μόνο χωρίζει.

 *

                                                                                                                                          Να με ξεχνάς

για να μπορείς να ερωτεύεσαι

Να γυρνάς σε μένα,

όταν . .

νοσταλγία τα χρώματα

ώχρα η διάθεση

σιωπή τα σεντόνια

γλυκιά η βροχή

και το όνειρο μια πόρτα μισάνοιχτη .

  

 *

                

αναπόφευκτα.

Είσαι μέσα σε όλες τις στιγμές μου

όχι δεν θέλω να γυρίσεις

διεκδικώ μόνο

την παραδοχή

ότι ήταν δυο

οι απασφαλισμένες χειροβομβίδες.

 *

                                                                                                                  Ένα
πράγμα μου έμαθαν καλά

οι συλλογικές διαδικασίες . .

να μένω μόνος.

 *

Σμόκιν
αρπαχτικά

τζογάρουν το
χρόνο

του επόμενου
τσιγάρου.

Ηττημένα
σφίγγουν τις γραβάτες τους

Μίσος για το
πληκτρολόγιο

τον πάντα
κρύο καφέ

την κακή
τύχη

και τα
χελιδόνια

*

Τα βράδια
που μοιραστήκαμε το ίδιο σεντόνι                 

στοίχειωσαν
όλα τα αλλά βράδια

τα
περιέλουσαν με μοναξιά

και δεν τα
άναψαν ποτέ.

Εδω οι δρόμοι

δεν τρέμουν απ τις σειρήνες

                                                                                                 και όμως στον αέρα δεν κρύβεται άνοιξη.

*

οι ποιητές

μόνο εκείνοι

 θα μπορούσαν να κάνουν

την αυτοκτονία

σημείο συνάντησης

για τους Απεγνωσμένους


 Ο Κωστής Αλεβίζος

είναι 26 χρονών

Σπουδαστής δεύτερου έτους στην σχολή κινηματογράφου
Λυκούργου Σταυράκου