Έρωτα
με την ποίηση
Φορέστε ένα ποίημα
πριν έρθετε σ’ επαφή με το χαρτί.
Έτσι αποφεύγετε το ενδεχόμενο εγκυμοσύνης
και τη μετάδοση
λανθασμένα μεταδιδόμενων νοημάτων.
Σιγουρευτείτε
ότι τα θαυμαστικά είναι στο εξωτερικό μέρος του
ποιήματος.
Αν είναι εσωτερικά, τότε το ποίημα είναι το μέσα
έξω.
Πιέστετη συναισθηματική κατάληξη του ποιήματος,
ώστε να μην υπάρχει παγιδευμένο λεξιλόγιο στη σκέψη
σας.
Ενώ συνεχίζετε να πιέζετε την κλειστή πλευρά
του ποιήματος
χρησιμοποιείστε τη γραφίδα σας
προκειμένου να το ξετυλίξετε απαλά, σε πλήρη
ανάπτυξη
μέχρι την βάση του.
Αν το ποίημα χαλαρώνει απομακρύνετέ το από την
έμπνευση
και φορέστε ένα νέο ποίημα πριν συνεχίσετε τη γραφή.
Αμέσως μετά την κατάληξη
διαβάστε το προσεχτικά κρατώντας το ποίημα στη θέση
του,
στη βάση της έμπνευσης.
Απομακρύνετε το ποίημα μόνο όταν η έμπνευση έχει
πλήρως αποτραβηχτεί.
Μην απορρίπτετε ποτέ τα χρησιμοποιημένα ποιήματα στο
συρτάρι.
Η
γέννα
Φωτογραφίες στο διαμάντι
σκέψεις από κερί
έρωτες στον ύπνο
μανάδες
γεννούν εμάς και άλλους
ξανά και πάλι
εφιάλτης ήταν τα χαμόγελα
ανάμνηση ήταν οι επιθυμίες
αντίδραση το φως στα σ’ αγαπώ
του καθενός η μάνα
πονάει ξανά και πάλι
και μόνη η γέννα
πονάει εμάς και άλλους.
Αρχαίες
λέξεις
Όταν περνάει η ημερομηνία λήξης,
έρχεται η ημερομηνία πλήξης.
Από φόβο να δοκιμαστούν
ξινίζουν τα ενδιαφέροντα.
Ποιος μπορεί να τα πετάξει;
Τα τρώμε χαλασμένα, χωνεύουμε αρχαίες λέξεις.
Γλύφω το «άλγος» και γεύομαι το «δέον».
Το
λεξικό μου
Πάντα μου άρεσαν οι εύκολες λέξεις:
Αμετροέπεια, άφατος,
δημαγωγός, κίβδηλος,
θωπεύω, καινοφανής,
λεξιθηρία.
Αποφάσισα τη σπουδή στις δύσκολες,
που όσα λεξικά κι αν άνοιξα,
μέσα δεν χωρούσαν:
Αγάπη, στοργή, χάδι… και το ρήμα της ζωής.
