Κράσπεδο
Βλέπω το κράσπεδο να καίγεται
ένας βράχος περιτυλίγει μια καμινάδα,
μια σειρά από δέντρα ξεσηκώνουν το δρόμο,
γαϊδουράγκαθα καταπίνουν δυο κινούμενες φιγούρες,
μετά τις απελευθερώνουν
μεταμορφώνομαι σε φλοιό νερού
που καταλαμβάνει την άσφαλτο
καθρεφτίζοντας ολόκληρο τον ουρανό
ένα φορτηγό ξεχύνεται στο δρόμο,
οι γωνίες του διαρρέουν πριν
ξαναβρούν την φόρμα τους κοντά στα μάτια μου
ουρές από παραταγμένα φυτά κοχλάζουν
διαταράσσοντας όλα τα ζωύφια γύρω τους
φτύνοντας τα πάλι εκτός τους
η αναζήτηση κατευθύνσεων δεν συνιστάται κατά τον καυτό αέρα
κάθε πρόταση χάνει την στίξη της,
υπό συγκεκριμένες συνθήκες,
χάνει την κόψη της, πριν μεταβεί
σε μια άλλη
Μου έχουν πει οτι η ζέστη καταβροχθίζει
εντελώς τα μακρινά αντικείμενα
υπό συγκεκριμένες συνθήκες,
τα όρια των αντικειμένων συνδέονται
σε μια παρατεταμένη κατάσταση ασάφειας
Επτά είδη σκόνης
Υπάρχει η σκόνη που αναγνωρίζεται ως εκτοπισμένο χώμα
Μετά είναι και η σκόνη που παράγεται από τους αυτοκινητόδρομους
Σκόνη που εγείρεται από τις συνεχείς μετακινήσεις
των θεμέλιων της πόλης.
Τα τελευταία δύο χρόνια, περισσότεροι από 3000 σεισμοί
έχουν προσπαθήσει να τα ξεθάψουν.
Έπειτα είναι και η σκόνη που συλλέγετε στους εξαεριστήρες
και τα πνευμόνια,
υπολείμματα άχρηστου βαμβακιού.
Σκόνη που απελευθερώνεται από το λατομείο.
Η σκόνη του αρχαιολόγου.
Σκόνη που κοιμάται στα κοιτάσματα πέτρας,
περιμένοντας τον εκτοπισμό.
Διαπραγματεύσεις
Η σφήκα δούλευε πρωινή βάρδια
τα απογεύματα έσπευδε
σε όλα τα υπόλοιπα καθήκοντα
Αυτοί που κατάφεραν να πιάσουν ένα γρίφο
περνούσαν μεταξύ
του σπιτιού και του εργοστασίου
την κατάλληλη ώρα
Αφότου έκλεισε το εργοστάσιο, οι γρίφοι
κατοικούσαν στα ξημερώματα
και τα καυτά μεσημέρια, ανάμεσα
σε αγριόχορτα και σπόρους ντομάτας,
θαμμένοι σε σειρές ίσων αποστάσεων
Κάποτε ονομάτιζε κάθε καρούλι για να μετρήσει το χρόνο,
στα χωράφια ο χρόνος καταγράφεται
σε αυλάκια στο δέρμα.
Μια μέρα της μίλησα
κι εκείνη χαλάρωσε τις λέξεις μου από τη θέση τους, τις πήρε μέσα της με τις ανάσες της
και ξεκίνησε να τις αναμοχλεύει αργά. Όλες οι λέξεις ήταν τώρα και δικές μου και όχι, ακατέργαστες
και γεμάτες υποσχέσεις. Άνοιξε κάθε πρόταση και άφησε τα νοήματα τους να χυθούν χάμω. Ότι απέμεινε, μου είπε, παίρνει μορφή στις διαπραγματεύσεις.
H Δανάη Ηώ είναι εικαστικός και ζει μεταξύ Αθήνας και Ρότερνταμ. Μέσω φιλμ, κειμένων και γλυπτών, η πρακτική της εστιάζει σε διαδικασίες δημιουργίας εθνικών αφηγημάτων και τον ρόλο της γλώσσας στην διατήρηση, αντίσταση ή μετατροπή της πραγματικότητας. Το ‘Landform Instrument’(2023) στο State of Concept Athens ήταν η πρώτη της ατομική έκθεση. Οι ταινίες της έχουν παρουσιαστεί στο ICA του Λονδίνου (2023) και στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Ρότερνταμ (2023) μεταξύ άλλων. Κάποιες πρόσφατες ομαδικές εκθέσεις και περφόρμανς είναι: ‘έξω φρενών από ευχαρίστηση’ σε επιμέλεια της Νάντιας Αργυροπούλου, κτήριο Νόμπελ(2023), Open Systems στο UKS, Όσλο (2023), I am inside who I was στον χώρο PuntWG, Amsterdam (2022); In the current of the situation στο Kunstverein, Amsterdam (2018). Ποιήματα και κείμενα της έχουν δημοσιευτεί από το Infrasonica, τον εκδοτικό οίκο Sternberg Press (Βερολίνο), το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σεράλβες (Πορτογαλία) και το περιοδικό Contra Journal, μεταξύ άλλων.
