ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ
ΜΕ ΑΟΡΑΤΟ ΚΑΝΟ
Ο Λεβινάς
ρώτησε αν έχουμε το δικαίωμα
Nα είμαστε
όπως εγώ ρωτώ τους γιους μου
Aν θά ‘θελαν
να είναι δέντρα
Όπως η λέξη
δέντρο
Τους κάνει
μικρό ζώο
Που χορεύει
πάνω-κάτω
Όπως οι
αρκούδες στις ταινίες
Αρκούδεςπρέπει να πω
Πείτε πως
είμαστε παιδιά
Σ’ ένα ποτάμι
ο ένας τους λέει
Έτσι το
πινουμε γουλιά-γουλια περιστρεφόμαστε
στο χωλ
Πές το κανό
Είναι μεσημέρι
στο σαλόνι
Κωπηλατούμε
στο μπλε
Αυτό είναι
περισσότερο αίσθηση
Όπως η
περιπλάνηση στο πράσινο
Κάτω από
αληθινά δέντρα
Είναι αίσθηση
σχεδόν ιερή
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΕΞΙ
ΔΙΣΤΙΧΑ
Πουλί λέγαν,
τη μακρινή
θνήσκουσα
πόλη, κι σαν πουλί πέθανε.
Σκυλιά την
περικύκλωσαν, γκρι λάσπη
πασαλειμμένη
στα οπίσθιά τους.
Και τριγύρω,
όλα κάπως
έγερναν.
Τριγύρω,
κομμάτια τσιμέντο
σα κομματιασμένο
ψωμί.
Όταν ρώτησαν
για την πείνα,
τα παιδιά
απάντησαν με πείνα.
Όταν ρώτησαν
για τα πουλιά,
άνοιξαν το
στόμα τους στον ουρανό.
Λίγες
πληροφορίες για τη συγγραφέα
Η ποίηση της
Idra Novey έχει σημειώσει
μεγάλη επιτυχία (εμπορική και κριτική)
στις Η.Π.Α., κι υπάρχουν πολλές μεταφράσεις
σε διάφορες γλώσσες. Το 2016 κυκλοφόρησε
η πρώτη νουβέλα της εκεί, εξίσου πετυχημένη
εμπορικά, κριτικά κι μεταφραστικά.
Σημαντική μεταφράστρια και η ίδια,
τακτική αρθρογράφος για τους New York Times,
Paris Review κ.α., και διδάσκουσα σε πανεπιστημιακό
επίπεδο (Princeton University, Columbia, NYU κ.α.).
