1

Λάμπει
κάτω απ΄ τον ήλιο

Διασχίζει
έτσι το ημισφαίριο

Η
περιέργειά της

Κατεδαφίζει
το διάστημα

Η
φλόγα

Άνοιγμα

Και
μετά βουητό

Ένα,
δυο

Κορμιά
σιωπηλά

Γύρω
από μια ξένη σφαίρα

Ένα,
δυο

Κουρέλια
νεκρά

Στο
βάθος μιας θάλασσας.

Πεταμένη

2

Είναι
ομίχλη

Ξεχασμένης
μέρας

Υγρό
χελιδόνι

Αναβλύζει
από διάσπαρτο μωβ

Στην
αθόρυβη πράξη

Oθάνατος δεν σταματά

Σαν
μια φλόγα που αράζει

Σε
θαμπό ψιλοβρόχι

Η
βάρκα που αγναντεύει

Τα
πέρα μέρη

3

Στα
μάτια του

Η
κόρη

Ξεβράζει
τη θάλασσα

Πρόσωπο
σκαμμένο

Στον
δρόμο

Η
επιστροφή

Θαμμένο
εισιτήριο

Πρωινό
σε ξένη γη

Μια
γουλιά καφέ

Η
πρώτη σκέψη

Σε
τέσσερις τοίχους

Ελεύθερος

4

Mικρή
ελευθερία

Κατέβαινε
διάχυτη το δρόμο της ιδέας

Σε
μόνιμη βάση, σχεδόν

Εμπόδιο
ή επανάσταση;

Μια
μοντέρνα εφεύρεση για να μην υποφέρει

Ένας
χαρταετός που φώναζε για μια θέση στην
πλατεία

Διχασμένη
πρωτεύουσα

Περιπλανώμενη
ορμούσε

Πάνω
σ’ ένα ποτάμι

Για
δέκα χρόνια

Σαν
μαύρο περιστέρι

5

Θλιμμένη
σαν περπάτημα

Σε
πέτρινο λαιμό

Μες
το σκοτάδι αναποδογυρίζει

Έναν
έναν τους αόρατους κήπους

Λευκή,
στη λήθη της, πόρτα

Tρεμάμενη
αντάμωση

Μέσα
σ’ένα τραγούδι

Χωρίς
φωνή

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ