Οι ποιητές να μη γράφουν 

ν’ανεβαίνουν σε φορτοεκφορτωτές 

ντάλα μεσημέρι

να μυρίζει πετρέλαιο 

και σαπούνι ξεραμένο 

τα χέρια τους

να τρίβουν τα γόνατά τους

με τσιγαρόχαρτο εξωτερικού

να φοράν παπούτσια κλειστά

που δε μπαίνει μέσα θάλασσα

να μη γράφουν 

πως άφησες τη καρδιά σου

να χτυπάει από μόνη της 


Κηπουρός . 

Έμειναν λουλούδια 

στο τοίχο απάνω

που επιμένω

νύχτα ξανά

άρχισα με τα νύχια μου 

να ξύνω την υγρασία

στο τοίχο απάνω 

που επιμένω

μέρα ξανά

δε κινώ πια διόλου 

από ‘δω

μέχρι 

να πιάσω το χέρι σου

όταν ποτίζεις τα λουλούδια