ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ
ΕΝΟΣ ΤΥΦΛΟΥ ΕΡΑΣΤΗ
Στο
σκυφτό σου γραφείο
αναρωτιέσαι
αν
πότισες και σήμερα
τις
τρωτές σου θηλές.
Εκεί
που λες
θα
σμιλέψεις το χέρι σου
με
το άλλο χέρι
ακόνισε
προσεκτικά
τη
στεριά σου
μη
γυρεύεις φωτιά
κι
αλάτι
παιδεύεις
άσκοπα
το κοπάδι
από λύκους
που
έθρεψες τόσους χειμώνες
οι
σκέψεις φτιάχνουν κόμπους
στο
ανθισμένο μυαλό σου
τρέξε
να προλάβεις το καράβι
θα
φύγει σε δέκα λεπτά
δεν
ακούς την πόρνη
σου
το ψιθυρίζει δαγκώνοντας
το
πρησμένο σου αυτί.
Άγγελος
ή άνθρωπος
το
άλλο σου μισό
κοιτάς
στην πλάτη
χωρίς
φτερά μάλλον άνθρωπος
χτυπάς
τη γροθιά στον αιχμηρό τοίχο
αίμα
παντού στο βρώμικο σοκάκι
σκούπισέ
το μην το βρει ο εχθρός
και
σε διαβάλλει στις άσχημες γυναίκες
που
περιπολούν κάθε νύχτα
στα
ύποπτα στέκια των τεράτων.
Τόσο
φως δεν το αντέχω.
Θα
γίνω άθεος
να
πάψω να φοβάμαι
να
πάψω να σβήνω με μανία
τις
εντολές των αρχηγών
να πάψω.
