Έρμαιο των παρορμητισμών μου

παίρνω να φιλήσω μία μία

τις κρεουργημένες χαρουπιές

της Μπότσαρη.

Σπουργίτια τσιμπολογούν το τσιμέντο

νεαρά αγόρια

γηροκομούν

τους ηλικιωμένους γονείς τους.

Κάπου αλλού

ίσως στη βόρεια Ευρώπη

ή στην άλλη μεριά του Ατλαντικού

ένας άντρας

ζει μια ζωή που πάντα ποθούσα

αλλά δεν έβρισκα τον τρόπο.

Ιδιοκτήτες σκύλων

στο παραμύθι της συντροφικότητας.

Κολάρα με αυτόματους μηχανισμούς –

μέχρι εκεί που τεντώνει το σκοινί θα πας

όχι παραπέρα.

Νωρίς το απόγευμα

ψαρεύω μ’ αγκίστρι τα πάθη μου

τα ξελεπιάζω

αφαιρώ τα εντόσθια

και τα τηγανίζω σε καυτό σπορέλαιο

λίγες ώρες πριν τον ύπνο.

[Δεν θυμάμαι πότε κοιτάξαμε τελευταία φορά το μυστήριο

κατάματα]

(πηγή: Αποτύπωμα)