Κυριακή Παρίση, Το Ήτ(τ)α
Το δύσμοιρο το Ήτα λυπάμαι,
που του ‘λαχε τόσο μεγάλο βάρος.
Αιώνες τώρα να χωρίζει
τη Ζωή από τον Θάνατο.
Και ’σεις να κάνετε όλοι
πως τάχα δεν γνωρίζετε
το μέτρο της απόστασης επακριβώς
και άδικα να σπαταλιέστε.
Και στο καημένο το ‘Ητα
το αρχικό,
το βάρος να αυξάνετε
με ένα Ταυ παραπανίσιο..
