Πρίν κάποια χρόνια, είχα γράψει σε μια ιδιωτική ψυχιατρική
κλινική, (όχι για να σοκάρω, αλλά για να περάσω πιο ευχάριστα την απραξία με
κάνενα hipnocedon) και
αυτό γιατί έπληττα ότι «Ο θέος είναι ο πολυέλαιος και ο Χρίστος είναι το
λαμπατέρ». Το έκανα ασυνείδητα… Μόνο σε κυριλέ εκκλησίες υπάρχουν πολυέλαιοι,
και αυτές παλιές, και οι πολυέλαιοι με
χοντρό κρύσταλλο που κάνει ανταύγες. Στις νεοαναγειρόμενες εκκλησίες δεν ξέρω
δεν έχω πάει. Τα λαμπατέρ τα χρησιμοποίουν στα σαλόνια και εγώ στο τελευταίο
σαλόνι που πήγα είναι το σαλόνι – χώρος υποδοχής – ενός ψυχίατρου. Λαμπατέρ
υπήρχε αλλά δεν ήταν αναμμένο. Αρά εκεί Χριστός δεν υπάρχει, όπως δεν υπήρχε για
χρόνια ηλεκτρικό στην Λέρο. Οι εκκλησίες πρέπει να κατεδαφιστούν και στην θέση
τους να χτιστούν αραβικού ρυθμού οπιοποτεία με πολυελαίους που να έχουν αντί
για λάμπες θέσεις για κεράκια – ύστατη απεικόνιση της ευλάβειας, άχρηστα
οπιοποτεία όσο και οι εκκλησίες και τα σαλόνια ψυχιάτρων με λαμπατέρ που δεν
λειτουργούν. Στο δωμάτιο που είναι το γραφείοσπιτό μου, δεν παίζει ούτε θεός –
ούτε Χριστός, γιατί δεν έχω ούτε πολυέλαιο –ούτε λαμπατέρ, έχω μόνο σποτάκια
και αυτά με οικονομικές λάμπες που αχνοφέγγουν. Άρα δεν θα πρέπει το
γραφειόσπιτο μου, ένα δωμάτιο όλο και όλο με τζάκι, αλλά χωρίς τουαλέτα –για
τσίσα και χοντρά, πάω δίπλα- να γίνει
οπιοποτείο, για λόγους ετερόκλητους μεταξύ τους. Στον τοίχο έχω τον μεγάλο
αυνανιστή του Νταλί γιατί μου υπενθυμίζει ότι το να μαλακίζομαι είναι προτέρημα
που το έχουν χάσει οι οπιομανείς γιατί δεν τους σηκώνετε. Αρά κανένας
τελειωμένος δεν θα μαστουρωθεί στο γραφειόσπιτό μου, γιατί δεν έχει ούτε θεό
–ούτε Χριστό, γιατί δεν έχει ούτε πολυέλαιο- ούτε λαμπατέρ, και οι οπιομανείς
τους επικαλούνται, υπάρχει ο μεγάλος
αυνανιστής και αυτοί έχουν τραύμα που
δεν καυλώνουνε και επιπλέον το φως από τα σποτάκια δεν επαρκεί για να να
κάψουν ομοιόμορφα το όπιο. Στο γραφείοσπιτό μου όμως έχω πίπα όπιου όπως και ένα
σελιδοδείκτη από αυθεντικό πάπυρο – δώρο μιας φίλης από ταξίδι της στην Αλεξάνδρεια,
που μου το ταχυδρόμησε μαζί με μια κάρτα με φωτογραφία και τυπωμένο χειρόγραφο
του Καβάφη. Ούτε τα εγχειρίδια ψυχιατρικής – ούτε ο λόγος του θεού, έχουν τυπωθεί σε πάπυρο, γιατί το φως από
τους πολυελαίους και τα λαμπατέρ ο πάπυρος καταστρέφεται, και δεν θα υπήρχαν
εκκλησίες με πολυελαίους και σαλόνια ψυχιάτρων με λαμπατέρ., άλλωστε αυτοί που
είχαν πάπυρο πίστευαν στην Ρα. Επίσης ούτε το χειρόγραφο από τα Κεριά του Καβάφη
είναι χειρόγραφο – εφόσον τυπώθηκε-, ούτε η φωτογραφία του Κ. Π είναι φωτογραφία
–είναι απλώς αντίγραφο φωτογραφίας- άλλα μπορείς να δεις τον Καβάφη και το
γραφικό του χαρακτήρα.
Τώρα εσείς θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι χυδαία και τρελά,
όμοια με τις καυλωτικές ακατανόητες ιστορίες που διάβασε και μαλακιζότανε ο
πατέρας μου, στο λαϊκό πορνοπεριοδικό Ακούμπα με…