Να μην
ξανακοιμηθούμε. Συνεχώς να καταρρέουμε αλλά να μην αφήνουμε τον ύπνο να μας
πάρει γιατί εκεί που πάμε εμείς με ολάνοιχτα μάτια και τεντωμένη ψυχή κανένα
όνειρο δεν πήγε. Εσύ κι εγώ εγώ κι εσύ κρυφτό μέσα στους πίνακές σου και τους
στίχους μου˙ είμαι μέσα σου ψάξε να με βρεις, είσαι μέσα μου γι’ αυτό δεν ξέρω
τι άλλο να γράψω. Κι άντε να γεμίσουν μελάνι τα δόντια μου να δαγκώνω παντού το
δέρμα που σε σκεπάζει να φέρω στην επιφάνεια το ποίημα που ολόκληρη είσαι.
