DENISE JALLAIS, Ποιήματα
To σώμα μου μέσα στα μάτια σου
ανάβει πράσινα μικρά στιλέτα
Αγαπάς τα μαλλιά και τις γάμπες μου
την καρδιά και το στόμα μου
Όμως εγώ δε θέλω πια να μ’ αγαπάς
……………………………………..
Σ’ αγαπώ για όλες τις συμφορές που μου πετάς
Για τις μέρες που είναι σκληρές και γκρίζες σα χωριάτικο ψωμί
Και πλέκω μαζί τους το σπίτι, την καρδιά και το κορμί μου
…………………………………….
Σαν ένα μικρό γινωμένο ροδάκινο
θα πέσεις μέσα στη ζωή μου
Και θα σε μαζέψω με φροντίδα
……………………………………
Όταν την καρδιά μου πελεκάς
πονώ τόσο πολύ
που θα μπορούσα χωρίς να το καταλάβω
μέχρι τη θάλασσα να τρέξω
Κι εκεί με ησυχία να πεθάνω
όπως ένα κοχύλι
……………………………………….
………………………………………………………………..
Νεώτερη
Γαλλίδα ποιήτρια από τη Βρετάνη .Κινήθηκε στους αντίποδες του
υπερρεαλισμού και έγραψε ποιήματα χαμηλόφωνα για τον έρωτα και την
καθημερινή ζωή.
……………………………………………………………………………………..
(μτφρ. Κώστα Ριτσώνης)
