***
Συγγραφέας :Νικόλας Μίχας
Τίτλος :(σ)το τέλος να φοβάσαι
Σειρά : Μικρά ποιητικά (5)
Σελίδες: 44
Επιμέλεια έκδοσης: Β.Ν.Πτωχόπουλος
Διόρθωση:Πόπη Μουπαγιατζή
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ
Λευκωσία
Στο βιβλίο του Νικόλα Μίχα συνάντησα ένα χάσμα συναισθηματικών εποχών .Οι λογοτεχνικές καταβολές του 19ου αιώνα που έχουν τα ποιήματα ,φαίνεται να πατάνε σε μια σύγχρονη διαφορετική πραγματικότητα.
Αδυναμία
Το όνομά σου έγινε ρήγμα στις γέφυρές μου
Κι οι ανοιξιάτικες μέρες έγιναν μέρες.
Φεύγεις. Έφυγες
Κι εγώ έμεινα φυγάς ή φυγόδικος. Την εγκατάλειψη
oνόμασέ την όπως θες.
Μα την αδυναμία πες την ερωτόπληγμα.
Παρέλευση
Το πρόσωπο γερνάει, όπως και οι ιδέες
ρηξικέλευθες γνώμες παρέμειναν στους τοίχους
και το μόνο που αλλάζουν είναι η διακόσμηση.
Τα σπίτια δεν γκρεμίζονται στολίζουν την πόλη
και αποτελούν τη διαφορά στο
καθεστώς ρουτίνας.
Δέντρα κόβονται, καίγονται
θάλασσες στερεύουν.
Οξυγόνο και νερό είναι η ανθρωπιά.
Ο μόνος που προσέλαβες πέραν από το δολοφόνο
ήταν ένας ψεύτης,
για να καλύψει την ψευτιά
Χαμογέλασε λίγο κι ασ ’ την τραγωδία,
Ακόμη και σε αυτήν διαβάζεις προσωπεία .
Η μουσικότητα, ο έρωτας και η αισθαντικότητα δηλώνουν παρών στις περισσότερες σελίδες.
Χαικού
Με δάγκωσε το
φίδι με της χαράς το
δηλητήριο.
Αθεράπευτη
πληγή δίχως να βρίσκω
αίτημα πόνου.
Έρως το είπαν
μα τότε ποια είναι η
θεραπεία της;
Μαράθηκε το
άνθος της καρδιάς γιατί
δεν χαμογελάς.
Αναπνέουμε
τον ίδιο αέρα μα
όχι τα φιλιά
Το βιβλίο είναι πρωτόλειο και ο ποιητής μόλις 19 χρονών . Η βιασύνη υπάρχει , όπως όμως και η προοπτική.