spleen 2023 μ.Χ.
Άννα, τα προάστια σκοτεινιάζουν
ξαφνικά
τις Κυριακές
οι φτωχοδιάβολοι βυζαίνουν τις σκιές
στα πάρκα
όλες οι πόρτες γίνονται
είσοδοι κινδύνου.
Και είναι άγριος ο καιρός
φωτιά και σίδερο και ομίχλη
οι ράγες κόβουν τα όνειρα στη μέση
είναι άγριος ο καιρός
και μακελειό βαθύ κι αργόσυρτο
σαν ορεινός χορός.
Σκοτεινιάζουν σκοτεινιάζω
πίσω απ’ τα παράθυρα
καίει μια λάμπα
την φλερτάρουν τα ζωύφια
δεν την αφήνουν σε ησυχία
δίπλα στο ψωμί
ζυμώνεται ο εφιάλτης
ο εφιάλτης που μαδά
τα βλέφαρά μας
με μπόλικο οίκτο
με μπόλικη α γ ά π η
οδηγάμε
ξεγελιόμαστε
ξεχνάμε πως υπάρχουμε
είμαστε η λευκή γραμμή
στο οδόστρωμα
μας καταπίνει αδιάφορα η ζωή
πάλι και πάλι.
υπόθεση κοβάλτιο
Στο κινητό μου
που η μπαταρία του
είναι φτιαγμένη από κοβάλτιο
γράφω ένα ποίημα-ωδή
για τους εργάτες του Κονγκό
που πέθαναν στα ορυχεία
σκάβοντας για κοβάλτιο.
μια μέρα που φορούσα πάλι happy socks⁎
Στον καπιταλισμό, φαντάζομαι,
χαρούμενες μπορούν να είναι
οι κάλτσες
τα πρωϊνά πάνελ
κι οι εφοπλιστές.
⁎το άνωθεν κείμενο δεν περιέχει καμία τοποθέτηση προϊόντος, ούτε καμία άλλη γραμματικοσυντακτική ηλιθιότητα
απρόοπτο του αυτοδημιούργητου
Ήθελε, λέει, πολύ βαθιά να φτάσει·
είχε σχέδιο οργανωμένο
όραμα και προπαντός
πείσμα και θράσος.
Έμπηξε τα πόδια αποφασιστικά στο έδαφος.
Περίμενε με σταθερό προσηλωμένο βλέμμα.
Για κακή του τύχη
στο σημείο είχανε σκάψει μόλις
για φυσικό αέριο
ή έργα ηλεκτροδότησης.
Φρέσκο τσιμέντο λάσπη
χώθηκαν στα παπούτσια
κόλλησε στη μέση του πεζόδρομου.
Μέχρι να φτάσει συνεργείο
κάμποση ώρα
περιστέρια χέζαν
στο κεφάλι του.
το ποίημα περνά με πορτοκαλί
Κυριακούλα ζάχαρη
και Κυριακούλα μέλι
παγκόσμια ημέρα των δημίων
μπαλκόνια μουσικές και τσίκνα
από εκατόμβες
-«εσύ γαμάς κανά μουνί
κι «είμαστε μειοψηφία στην ίδια μας τη χώρα»
διοξείδιο του θείου
Παντελή
σε οικογενειακές μαζώξεις.
Στο προπατζίδικο κεράκι απ’ το πρωί
σαντουιτσάδικα ανοιχτά
και με 30 Ρέντγκεν στην ατμόσφαιρα.
Άγια μέρα των Ελλήνων
τα περιστέρια ξύνονται στα πάρκα
χέζουνε προτομές⁎
υπερωρία.
⁎οποιαδήποτε ομοιότητα με τα περιστέρια που αφοδεύουν στο κεφάλι του αυτοδημιούργητου στο άλλο ποίημα ίσως να μην είναι καθαρά συμπτωματική.
η ξένη διαχειρίστρια
Γούστο που έχει
η Πολωνίδα μετανάστρια
που’ γινε διαχειρίστρια
προσφάτως
και δεν θέλει πρόσφυγες
στην πολυκατοικία.
μπαχαλάκης
Αυτό το ποίημα ας κριθεί παράνομο
να το κάψει ένας μπάτσος σε πορεία
να πάμε να ζεστάνουμε τα χέρια μας.
Να χαρακτηριστεί
«όχι αρκούντως αρεστό, υποβλητικό»
και τα ρέστα
από εκδότες χαμαιλέοντες
κριτικούς εν γένει ειδήμονες.
Ας κριθεί παράνομο
από αστικό στημένο δικαστήριο
ανώφελο παράταιρο
ας κριθεί
απ’ τις εγχώριες
και τις διεθνείς αγορές
απ’ τους ρουφιάνους
του δελτίου των 8
από τον κύριο Θοδωρή
και την κυρά του
που δεν θέλουνε μπλεξίματα
και κοιτούν στην εκκλησιά
τις άκρες των ποδιών τους.
Και προσοχή
να μην μας πιάνουνε στο στόμα
τα σιχάματα
που μας πουλάνε το νερό
και λέμε από συνήθεια
ευχαριστώ.
Ας φτύσουμε ένα ένα
τα ψηφία
του μπαρκόουντ
στη μούρη τους.
Ίσως έτσι να μπορέσουμε
να μείνουμε μυδράλια
έξω απ’ το νόμο
αποσυνάγωγα
πουλιά αποδημητικά
με τη γαμψή φτερούγα
μια καθαρή πνοή
να λέει την τοξίνη
το ελάχιστο νερό
μέσα στην έρημο.
Ο Βαγγέλης Λαμπρόπουλος γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με μεταπτυχιακή ειδίκευση στη Νεοελληνική Φιλολογία.
Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση.