Οι νεκρές φύσεις
του πατέρα
Πλήθος
οι νεκρές φύσεις στο σαλόνι
απ’
του πατέρα τον χρωστήρα
Μα
κοιτάτε
πόσο
ζωντανό τον δείχνουν!
Και
πώς κάθιδρος
καταπίνει
μνήμης χρώμα
για
να βγει απ’ τα γκρι μου
Τότε
Τότε
ο παραμυθάς ξεκλείδωσε τον μύθο
Και
άρχισε τις εκταφές
Γιατί
οι παραμυθάδες
με
κτερίσματα απωθήσεων ζουν
διαιωνίσεις
του ‘επί πτωμάτων’
κι
όλους τους βολικούς τρόπους
εναπόθεσης
των ενοχών
Έτσι
επιβιώνουν
τούτοι
οι λόγιοι της ευγενούς τυμβωρυχίας
Κι
αφήνοντας τον κόσμο τους ξεχνούν
ή
κάνουν πως ξεχνούν
τον
μύθο ακάλυπτο
έτσι
και εμείς
οι
όψιμοι των μελλόντων σκαπανείς
βρίσκουμε
το γήρας μας
έως
οστούν συλημένο.
