 |
| Κατερίνα Λιάτζουρα, Σκέψεις (εκδ. manifesto, 2013) |
Στο νιπτήρα
Όταν το πρωί
κουβαλήσεις τη σωρό σου στο νιπτήρα
να ξεπλύνεις της νύχτας τα υγρά
κοίταξε απέναντι σου στον καθρέφτη.
Μελέτα ένα είδωλο νεκρωμένο
και σκούπισε των δακρύων του το αίμα
μη τυχόν και χαράξει ματωμένα μονοπάτια
προδίδοντας των φλεβών σου το κρησφύγετο.
Μεταμόρφωση
Όταν η ζωή μου πάψει να είναι ανδραγαθίες και αυτοθυσίες και υπερβάσεις.
Όταν πάψει να αναζητά ηρωικά έπη με ηρωικούς πρωταγωνιστές.
Όταν με μοναδικό οδηγό την νοσταλγία πάψει να περιγελά τα όνειρα μου
θα με φάει το μαύρο σκοτάδι
θα πάψουν οι σκέψεις
θα χαθώ στη μέθη.
Τότε
είπα θα λυτρωθώ
και θα γελάσω με το φως
θα συναισθανθώ την διαύγεια
θα μεταμορφωθώ καφκακικώς σε άπειρο
θα ονειροπολήσω την αιωνιότητα
και θα αγαπήσω την αλήθεια.
