Το φθινόπωρο του ’91,μοναδική φορά,μήνα Οκτώβρη σε ένα road movie,(Αλεξανδρουπολη-Αθήνα), ξαπόστασα στη Ραψάνη με τσίπουρα κάτω από τα πλατάνια της πλατείας.Έκανε ψύχρα στο γέρμα του ήλιου και το χοντρό πουλόβερ απαραίτητο.Αργότερα,το ίδιο βράδυ,έπιασε δυνατή βροχή και ομίχλη,στα σκοτάδια μέσα,με σταμάτησε ένας μοναχικός αστυνομικός της τροχαίας και σκύβοντας από το ανοιχτό παράθυρο να δεί καλύτερα,με ρώτησε:”η κυρία δίπλα σας,είναι σύζυγός σας;-Ναι,του είπα.-Ά,ώστε,λοιπόν,πιστεύετε στον Θεό;-Ναι,του ξαναλέω.Και μ’άφησε να φύγω.Παραφράζοντας τον Ποιητή: Άραγε,τί νά’χε στο νου του ένας ευαίσθητος αστυνομικός,που διανυκτερεύει;
