Το σώμα μου πέφτει
Είναι ένα σώμα
πονεμένο, ιδιαίτερα θλιμμένο
σεργιανάει εδώ τριγύρω.
Χύνεται σε κρεβάτια,
στο πάρκο δίπλα από το εργατικό κέντρο
κάποιες φορές πέφτει στο λιμάνι
άλλες σε δύο τρεις αγκαλιές.
Είναι ένα σώμα
παραπονεμένο, ιδιαίτερα μόνο
–περισσότερο μοναχικό–
με χέρια μουδιασμένα
(πάντα) απλωμένα για χάδια.
Είναι ένα σώμα
κινούμενο, ιδιαίτερα αιωρούμενο
που τρέχει σαν θολωμένη σκέψη
σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι σου
και πέφτει
και σκάει
με την κοιλιά.
Μοιρασιά
Στα στενά της πόλης μου
υπάρχουν άνθρωποι που
επιλέγουν
να περπατάν ξυπόλητοι
και να πίνουν νερό από τη βρύση της αυλής τους
Σε κάνουν να φαντάζεσαι πως
μες στο μεσημέρι
φροντίσανε τον μπαχτσέ τους πολύ και διψάσανε.
Σίγουρα ντομάτες έχουν φυτέψει
Και φρέσκα κρεμμυδάκια
Αν προσπαθήσεις να ακούσεις την ανάσα σου
θα δεις
πως στη μικρή αποθήκη που περνάς κάθε μέρα
γυρνώντας από τη δουλειά
ένας άντρας παίζει λαούτο
και έχει τις πιο όμορφες μαύρες μπούκλες που ‘χω δει
Του χαμογελάς και είναι σαν να σε ξέρει
Σαν να σε περίμενε να τον ακούσεις στη μικρή σκηνή του
Θα ‘θελα απλά όταν φύγεις
και χαθούμε
να δίνουμε ένα ραντεβού εδώ
μια στο τόσο
στα σκαλάκια της Βλατάδων
ένα μεσημέρι του Ιουνίου
να ‘χω να μοιράζομαι την ομορφιά με σενα
Η μια την άλλη
Η ψυχολόγος μου τις προάλλες είπε
ότι μεγάλωσα μέσα στη γυναικεία αλληλεγγύη
Όλη μου η οικογένεια γυναίκες που σώζουν γυναίκες.
Τώρα που μια μεγάλη σκιά σεργιανάει στο κεφάλι μου
Πάλι γυναίκες
με ποτίζουν σαν λουλούδι που δεν είναι η ώρα του ακόμη για ν’ ανθίσει.
Και εγώ γι’ αυτό τις ζωγραφίζω με χέρια απλωμένα
πάντα τρυφερά, πάντα δυνατά —για μένα—
να κρατάνε έναν ήλιο μεγάλο
που μας φωτίζει όλες.
Το χρώμα μπλε ίσως έχει κι αυτό να πει κάτι.
Γυναίκες που σώζουν γυναίκες
το σπίτι μου
Σύντομο βιογραφικό:
Η Σοφία Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε τον Σεπτέμβρη του ‘97 και μεγάλωσε στα Κύμινα της Θεσσαλονίκης. Η αγάπη της για τη λογοτεχνία την οδήγησε να σπουδάσει στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Σήμερα φοιτά στο Σεμινάριο “Διόρθωση Κειμένων” της αλυσίδας πολιτισμού “ΙΑΝΟΣ”. Είναι δημιουργός και συνδιαχειρίστρια της σελίδας λογοτεχνικού περιεχομένου “ana_s_toles” από το 2019 μέχρι σήμερα, όπου έχουν δημοσιευτεί και κάποια ποιήματά της
