Νομίζουν ότι γέννησαν
Τον Κασπάροφ
Τον Κροϊφ
Τον Αϊνστάιν
Είναι αυτοί
που οι μπαμπάδες τους
νόμιζαν ότι γεννηθήκαν
γιατροί
ή
δικηγόροι
+
τελικά
είναι οι ίδιοι
που από πίστη
στους προγόνους τους
δήλωσαν ότι
θα καταστρέψουν
+
τους επόμενους
ΤΟ ΜΟΝΟ ΒΙΤΣΙΟ ΜΟΥ Η ΕΧΕΜΥΘΕΙΑ
Ήμουν ο μόνος που ήξερα
ότι ο 2ος ξάδελφος
από τη μεριά της μάνας του
ήταν υφυπουργός άνευ χαρτοφυλακίου
+
τον είχε κανονίσει
να παρουσιάζεται
με ένα βιβλίο
ως ο νέος πνευματικός άνθρωπος
που εγκαινίασε νέα σχολή
Ατσαλάκωτος σε όψη
+
γραφή
Πουθενά αίμα
όλα αποστειρωμένα
Συναντηθήκαμε
Του είπα
«Θα τα μάθει όλα το πανελλήνιο»
Μου είπε
«Πόσα;»
– 500 για να βγάλω νέο βιβλίο
500 γιατί ντρόπιασες την ποίηση
+
κερνάς ό,τι θα πιούμε
«Μέσα» είπε
Το ντηλ έκλεισε
+
δώσαμε χέρια
όπως οι παλιοί άντρες
Ενώ η τρόμπα πρεσάρει αίμα
σε κάθε γωνία
Ξέρω πως μια μέρα θα πάψει
Τότε
+
ο πιο αφελής θα καταλάβει
ότι αυτό που έχει μέσα το στέρνο μου
χωμένο
δεν είναι καρδιά
αλλά μια
γροθιά γεμάτη αίμα
Πας σε μαγαζί
Φεύγεις
+
θυμάσαι
μετά από δύο ημέρες
ότι δεν πλήρωσες
Λες τον καινούργιο γκόμενο
φίλης
με το όνομα του παλιού
Στο μπαρ
μπερδεύτηκες
+
αγκάλιασες την δίπλα
Στο αυτοκίνητο
καθόταν ο πατέρας
δίπλα σου
+
νομίζοντας ότι ήταν η κυρά σου
του έπιασες το πόδι
Καμιά φορά ξέρεις
μια γραμμή χωρίζει τα πάντα
Από την μια
μεγαλοφυΐα
+
από την άλλη
Παράνοια
Βιογραφικό
Ο Σταύρος Καμπάδαης γεννήθηκε το 1975 στο Αννόβερο και ζει στην Αθήνα. Εξασφαλίζει τον άρτο τον επιούσιο ως μηχανολόγος μηχανικός. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές,η τελευταία ποιητική συλλογή έχει τίτλο Τα σκυλιά συνεχίζουν να είναι πιο τίμια από σένα (Εκδόσεις Θράκα/2019, Εκδόσεις Ενύπνιο/2021)
