Η βροχή έκανε το σπίτι ”κιβωτό”
Όλα τα είδη έχουν συναχθεί για το ταξίδι
– Τα μάζεψες χθες στο όνειρο σου –
Ένα ζευγάρι πεταλούδες στην μέση
του ωκεανού
Φοράς τα φτερά τους και χορεύεις
Είσαι η εκλεκτή
προς διάσωση και διαιώνιση
– Λείπει το άλλο σου μισό –
Το ρολόι χτυπάει δώδεκα
Η οροφή του δωματίου λιώνει σαν ζαχαρωτό
Χαράζει, βλέπεις τις πρώτες αχτίνες
από το παράθυρο της κουζίνας
Η άσπρη πετσέτα απλωμένη
στο μπαλκόνι ανεμίζει σαν ιστίο.
Το σπίτι κινείται
– σαν ένα τροχήλατο στην άσφαλτο –
δεμένο πάνω σου
Ένα σαλιγκάρι βγαίνει από την πόρτα,
το τελευταίος είδος προς διάσωση.
2.
Κάποτε ξύπνησα μετά από χρόνια
δίχως πόδια και χέρια
Ανάλαφρη σαν παιδική υδατογραφία
με κόκκινα χείλη από την βυσσινάδα
Είχα μια σιδηροδρομική γραμμή
για σπονδυλική στήλη
Είχα ρυάκια πάνω μου
και έκανα έναν ήχο κελαριστό
Όταν λέω στάση
θα ανταμώνουμε
Και εγώ θα αλλάζω χρώματα
σαν το ουράνιο τόξο
την ώρα που θα περνάει
το τρένο από πάνω μας
