Σ’ έναν παλιό της Αθήνας σταθμό
γυρνώ τρεις μήνες τώρα
έχει μια νύχτ’ ανέσπερη εδώ
τ’ αυγινό χάθηκε χρώμα.
Σ’ έναν παλιό της Αθήνας σταθμό
μας βρίσκει πάλι η μπόρα
νεφέλες, δάκρυα και μαρασμός
αποχαιρετισμού ώρα.
Σ’ έναν παλιό της Αθήνας σταθμό
άφησα τα φύλλα μόνα
δένδρο το σώμα μου παγερό
φεύγω και μένω χειμώνα.
Σε έναν παλιό της Αθήνας σταθμό
περιμένει η θάλασσά μου χρόνια.
Μιχάλης Αντωνιάδης