Το δάσος
Κάποτε στο δάσος
δεν συμβαίνει τίποτα –
απολύτως τίποτα
Ακινησία
μες στη σιωπή των κορμών
και των φύλλων
Χώμα ζεστό
και μικρά πτώματα
θρέφουν τις ρίζες
Κάποτε το δάσος
στέκει αθόρυβο –
σαν να μην υπάρχει
Κι εγώ
ανάμεσα από κωνοφόρα
σε κάποιο ξέφωτο
ή πάνω σε βράχο
αφουγκράζομαι
το τίποτα –
το απολύτως τίποτα

Αν ήμασταν αρχαίοι
η γη
μονάχα αμφιβολίες
και άγνοια:
ούτε το έδαφος μίλησε
ούτε το υπέδαφος
ίσως αν ήμασταν αρχαίοι
ενός τάδε πολιτισμού
στη μέση του Ειρηνικού
ή στις τούνδρες του βορρά,
στα τραγούδια μας
θα ’χαμε κρύψει την αλήθεια
για μια γη
που όλο μιλά
κι όλο σωπαίνει
και λέμε «είν’ ο Θεός»
και δεν είναι κανείς −
λέμε «γνωρίζω τα βουνά
και τις θάλασσες»
και κλαίμε γιατί ήρθαμε
για να μην φύγουμε μόνοι
κι η γεωλογία ένα ψέμα
η χημεία, η φυσική
η ανθρωπολογία
ψέμα μες στο ψέμα
κι ούτε η σφαίρα του πλανήτη
αληθής
και τα νερά;
πώς ήρθαν τα νερά;
και η ζωή;
γιατί να είναι ζωή
και όχι ανάσταση;

Βιογραφικό
Ο Γιώργος Σαράτσης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1986 και κατάγεται από την
Ελασσόνα. Είναι γυμναστής, αφηγητής και ραδιοφωνικός παραγωγός. Κείμενά του
δημοσιεύονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Το 2012 κυκλοφόρησε η
πρώτη εκδοτική του απόπειρα με τίτλο “Θα φύγεις νύχτα” από τις εκδόσεις
Φαρφουλάς, ενώ στα τέλη του 2021 η ποιητική συλλογή “Πρόσφορο Χώμα” από τις
εκδόσεις Στίξις. Διατηρεί το προσωπικό ιστολόγιο https://apotypoma.blogspot.com/