Βραβείο Θράκα 2022 στην Τρία Έπσιλον
Στην έναρξη του φετινού επετειακού 10ου Πανθεσσαλικού Φεστιβάλ Ποίησης πραγματοποιήθηκε η απονομή του Βραβείου Θράκα στην ποιήτρια Τρία Έπσιλον, για τη συλλογή «γνωρίζω αυτές που πλέκουν στη μέση της θάλασσας».
Υπενθυμίζεται ότι ο θεσμός των Βραβείων Πρώτης Ανέκδοτης Συλλογής Θράκα μετρά ήδη τρία χρόνια και στόχος του είναι να προσφέρει την ευκαιρία σε συγγραφείς όλων των ηλικιών να εκδώσουν δωρεάν το πρώτο τους βιβλίο ποίησης, που θα ξεχωρίσει στον διαγωνισμό.
Την ανάδειξη της νικητήριας συμμετοχής στον φετινό διαγωνισμό ανέλαβε επιτροπή αποτελούμενη από σύγχρονες/ους Ελληνίδες/ες Ποιήτριες/τες και κριτικούς. Πρόκειται για τις/τους: Θάνος Γώγος, Τώνια Τζιρίτα Ζαχαράτου, Κατερίνα Ηλιοπούλου, Νικόλας Κουτσοδόντης και Πέτρος Σκυθιώτης.
Επιλογή ποιημάτων από τη βραβευμένη συλλογή:
έλα να μπούμε κι εμείς σ’ ένα σπίτι, τόσα έρημα έχει, ακατοίκητα, ξεψυχισμένα- αυτό το νησί μοιάζει λες και έπεσε σε ύπνο βαθύ, οι κάτοικοι του κοιμήθηκαν επειδή η πριγκίπισσα τρυπήθηκε με τ’ αδράχτι, τα τζάμια θρυψάλλιασαν, τα ντουβάρια ανθίσανε, κι εμείς ανάμεσά τους ηδονοβλεπτούμε σ’ ένα παρελθόν που δε μας ανήκει, παντοτινοί εραστές μιας κομμώτριας που φοράει το κόκκινο φλοράλ της φουστάνι και γεμίζει τους ξένους σβέρκους σαπουνάδες και κολώνια- μετά, βρίσκει τον εραστή της. κι αυτός δεν ξέρει να σταματάει και τη φουσκώνει τόσο που εκείνη σκάει στα χέρια του, μπαλόνι σκορπίζεται μέσα στους τέσσερις τοίχους.
οστικό κύμα μας κρεμά το παρόν
***
οι γυναίκες από την ασία πλέκουν, μηχανή γαζί βελόνα κεντούν- έχουν προτιμήσεις
στα δεξιά του κέντρου κράτησης υπάρχουν χωράφια βαμβάκια
έφυγες και δεν είπες γεια
τα μικρά παιδιά χορεύουν χούλα χούπ με το πλανώδιο τσίρκο. μου ζητάνε να κουβαλήσω ένα φανταστικό μπαούλο και όταν το ανοίγω μέσα βρίσκω ένα άλογο. χλιμιντρίζει σ’ άλλη γλώσσα.
πριν χαθείς, έδεσες στο χέρι μου ένα μωβ ροζ δεσμό κι έκαψες τις άκρες να μη μπορεί να λύσει
ξηλώνεις το συρματόπλεγμα, αλλάζεις χώρες σε παράλογη σεκάνς
ακόμα όταν σκηνοθετεί γυναίκα,
η φρίκη αποτυπώνεται πάντα συμβατικά
***
[συζήτηση με τον νεκρό παππού που ‘ταν δάσκαλος]
κοίτα
εμένα τα παιδιά μου
μπορεί να μην έκαναν τον γύρο του κόσμου σε ογδόντα μέρες αλλά
τους παίρνει δυο τρία χρόνια να διαβούν το σύνορο
και μια θάλασσα
αν δεν ανθίσουν στον πάτο της
***
οι λευκές μου φίλες και όχι τόσο λευκές ή και λιγότερο άσπρες μιλάμε για μαχαίρια και πόδια που τρέχουν δώδεκα η ώρα τη νύχτα τέσσερις τρεις δύο μία αμάξια που ίπτανται ενώ τα δικά μου πόδια δεν τρέχουν κι όμως τώρα δες μας
διψασμένες για ασφάλεια και όλο κάτι κάπως κάπου βρίσκουμε να δικαιολογήσουμε τις εξαρτήσεις μας, όπως για παράδειγμα αυτή από τα δέντρα, ψάχνουμε αδιάλειπτα τη σκιά τους να ξαποστάσουμε κι η μια δίπλα στην άλλη είμαστε δάσος, ενδεχόμενες ερωτόληπτες φεμινίστριες
διεσταλμένες κόρες
κόρες διεστραμμένες
μητέρες ίσως κάποιες κάπου κάποτε ήδη ποτέ
Στις φωτογραφίες η Τρία Έπσιλον παραλαμβάνει το βραβείο της κατά την τελετή έναρξης του Φεστιβάλ από την Νόπη Χατζηγεωργίου.
Τρία Έπσιλον
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, απόφοιτη του τμήματος φιλολογίας της, με μεταπτυχιακή ειδίκευση στη γενική συγκριτική γραμματολογία. Από τα δεκαοκτώ της ξεκίνησε να αναρτεί κείμενα στο ίντερνετ, όπου δραστηριοποιείται ενεργά τα τελευταία χρόνια, πειραματιζόμενη με τη γραφή και τη μετάφραση, παραμένοντας πάντα πρωτίστως αναγνώστρια. Τον τελευταίο χρόνο ζει και εργάζεται στη Μυτιλήνη, δραστηριοποιούμενη στο προσφυγικό.
