Νυχτερινές Απουσίες
Νυχτερινές Απουσίες #01: Του Γιώργου Σαράτση
Το κακό δεν έρχεται απ’
το πουθενά. Ξεκινά σαν ενόχληση στ’ απόκρυφα κι ακολουθούν αλλεπάλληλες απόπειρες
μικροτραυματισμών. Κλείσε μου το φως, τρίψε μου το χέρι,...
Νυχτερινές Απουσίες #09: Του Γιώργου Σαράτση
Θέλω ζεστό τσάι και μπουγάτσα Σαλονίκης για
πρωινό. Από τέτοιες ασήμαντες συνήθειες κρίνεται όλη μου η ζωή. Να βγαίνω μετά
στο μπαλκόνι για τσιγάρο και να...
Νυχτερινές Απουσίες #15: Του Γιώργου Σαράτση
Η διήθηση, που δεν την αντιλαμβάνεται άλλος κανείς,
αυτή έχει σημασία
Οδυσσέας Ελύτης
Νοέμβρης σαν άνοιξη – αλλόκοτος κι εσύ κι εγώ μ’ έναν καιρό στα μέτρα...
Νυχτερινές Απουσίες #02: Του Γιώργου Σαράτση
Με τα λιγότερα έξοδα την σήμερον ημέρα μπορείς να εκμηδενίσεις τον εαυτό σου. Ας πούμε εγώ όταν επικοινωνώ με τα πλέον αμφίβολα άτομα, αισθάνομαι...
Νυχτερινές Απουσίες #19: Του Γιώργου Σαράτση
Καταιγίδα στις Νύχτες του Σινόπουλου. Όσες σελίδες τόσες
δαγκωνιές σε μάτια, κνήμες, σωθικά. Στο μεταξύ ο ήλιος χάνεται, κατρακυλά στη δύση.
Οι κτηνοτρόφοι επιστρέφουν, μονότονα τριζόνια....
Νυχτερινές Απουσίες #22: Του Γιώργου Σαράτση
Για ’κείνες τις μέρες που τίποτα δεν μπόρεσα να γράψω, για
τον απρόσμενο αέρα λίγο πριν τις έξι το απόγευμα, για τη μεταμεσονύκτια βροχή μιας
Δευτέρας....
Νυχτερινές Απουσίες #12: Του Γιώργου Σαράτση
Ναι, δεν κοιμήθηκα, αλλά είμαι καλύτερα έτσι,
όταν δεν έχω
κοιμηθεί ή όταν δεν κοιμάμαι.
Μπερνάρντο Σοάρες
Περασμένες μεσάνυχτα. Έσβησε το
κερί στη βεράντα. Αναγνωρίζω που και που τον...
Νυχτερινές Απουσίες #06: Του Γιώργου Σαράτση
Πριν διαγνώσεις στον εαυτό σου κατάθλιψη ή χαμηλή αυτοεκτίμηση,
πρώτα σιγουρέψου ότι στη πραγματικότητα
δεν περιτριγυρίζεσαι από μαλάκες
William Gibson
Κρατώ τα ψώνια της ημέρας. Είναι εύκολο να...
Νυχτερινές Απουσίες #13: Του Γιώργου Σαράτση
i.
Γυμνός στη γωνία τοίχου-κρεβατιού.
Παράθυρο ανοιχτό με δυο βασιλικούς στο περβάζι. Κουρτίνα σαν πανί ιστιοπλοϊκού
φουσκώνει ξεφουσκώνει. Μότσαρτ από παλιό βινύλιο. Οι άνθρωποι που λείπουν,
έλειπαν από...
Νυχτερινές Απουσίες #29: Του Γιώργου Σαράτση
Βουβή σεκάνς από σκηνή του Ντασέν, απόγευμα με λεπτό αεράκι και ήχους ανάκατους. Οι πόλεις σκοτώνουν αργά, μεθοδευμένα. Με προσοχή μη σε βρει πρόωρα...
