Ποιητικές Πυροβασίες
Αρχική Ποιητικές Πυροβασίες
Ρόδο άροδο – Ελένη Λάκη
Ρόδο άροδο
τι είναι η αγριοκερασιά το χάδι το βαθύ φιλί
της αγροτικής ανάσας ξεκούραστο ψυχοπαίδι
ρόδο που τρέχει προς την τύχη των ευάλωτων
κι αν κυλά δεξιά...
Oύ|τε στον εχθρό σου – Ευά Παπαδάκης
Oύ|τε στον εχθρό σου
Φαντάσου, να μάθεις ξαφνικά
εκεί που κάθεσαι, να μάθεις
να σου πουν δηλαδή αυτοί οι καριόληδες αυτοί
ν+ριν ν+ριν ν+ριν
ότι επιτέλους είσαι +ός.
Τα κατάφερες...
Πρώτο πρωινό λεωφορείο – Ιωάννα Λιούτσια
Πρώτο πρωϊνό λεωφορείο
την ώρα που οι εργάτες συναντάνε
τα κορίτσια που γυρίζουνε από διασκέδαση,
οι φούρνοι ανάβουν τα φώτα τους μεγαλόπρεπα
για την καθημερινή τους πρεμιέρα
και τα...
Υπέρ δασκάλων και παιδιών – Παναγιώτης Μηλιώτης
ΥΠΕΡ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ
αφιερωμένο στους αγωνιζόμενους δασκάλους
στους γονείς και στα παιδιά τους
Α! Το άγουρο, κοριτσίστικο σώμα
με τι πόθο το φιλά το διεστραμμένο στόμα.
Α! η...
Πλήρης ή μερική απασχόληση – Έλενα Λιαποπούλου
Πλήρης ή μερική απασχόληση
Όταν σε σκέφτομαι, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι κάθε μέρα που ήμουν αγέννητη,
να σε αποφεύγω στον πόλεμο, στην πείνα,...
Η εποχή της ζοφερής δουλειάς – Χρήστος Ντικμπασάνης
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΙΚΜΠΑΣΑΝΗΣ
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΖΟΦΕΡΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Επιτέλους πότε θ’ αρχίσουμε να παράγουμε
αισθήματα, ευτυχία, αδελφοσύνη, συνεργατικότητα;
Πότε θα σπάσουμε τις μηχανές που ξερνούν
μίσος, οργή, πόνο, εκμετάλλευση ανθρώπου...
Η ορθή μορφή του σώματος – Γεωργία Τσουκαλοχωρίτη
Η ορθή μορφή του σώματος
Η αποσύνθεση αρχίζει μέσα στο λεωφορείο
Πρώτα
το δέρμα μου ξεφλουδίζει.
νιφάδες αιωρούνται παντού
(ντρέπομαι και πασχίζω να τις μαζέψω).
Κολλάνε στα μαλλιά των διπλανών
τρίβονται...
Πέντε λεπτά – Βάιος Ντέτσης
ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ
Το πρωινό
από την θέση ενός γραφείου πνιγερού
ταξινομώντας στον υπολογιστή
αριθμούς, κωδικούς, ονόματα
κι ένα σωρό διαβιβαστικά
που πρέπει να διεκπεραιωθούν.
Παρόλα αυτά μπορώ και ξεκλέβω
πέντε...
Πέντε πολιτικά ποιήματα – Αντώνης Μπαλασόπουλος
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΕΝΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Πολιτικοποιητικό
Σε βρίσκει η ποίηση, χαρές μου,
αλλά αφού πρώτα
σε χάσει.
Εκεί που λες
δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει...
Διάφανο καταφύγιο – Ελένη Παπαλαμπροπούλου
Κλειδαρότρυπα
άνοιξα την πόρτα
κανείς
έκλεισα την πόρτα
μάτια χύθηκαν
στο πάτωμα
άλλα κόλλησαν
στην κλειδαρότρυπα
από τότε αφήνω μια σχισμή
μη θρηνήσουμε νέα θύματα
τα βράδια
φοβάμαι τις λέξεις
που αντιγράφουν τον εαυτό τους
η φλέβα...
