Ποιητικές Πυροβασίες

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΤΩΧΟΥΛΗ ΓΙΩΡΓΟ ΦΛΟΥΝΤ* Φτωχούλη Γιώργο Φλόϋντ δεν ήξερες πως όταν η Αμερική έβγαζε τον χαλκά του βαμβακο-χώραφου απ' τον σβέρκο σου έφτιαχνε και...

Ευαγγέλιον Πάθους Διατηρούμε κάτι το εσταυρωμένο πάντα Κουβαλάμε καφάσια και κούτες με καρφιά Οι σταυροί μας δε λείπουν απ' τα αισθήματα Της κυρίας από πάνω της έλειψαν τα...

Οθόνη πάλι ασπρόμαυρη― χάλασαν τη μικροφωνική στη Φαραντούρη. Το απόγευμα οι νεκροί κάτι μουρμούρισαν μα τα τραγούδια―μέρα επετείου σκέπασαν τη φωνή τους και τα λουλούδια ανελέητα  τους έπνιξαν. followers Πανάρχαιοι φόβοι τα αθέατα των υπονόμων τρωκτικά βήμα το βήμα αφουγκράζονται...

Σωτήρης Λυκουργιώτης Τρία ποιήματα ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ Επειδή έμαθα να ζω απ' τις εκλάμψεις του φωτός που φέγγει όταν χαράσσεται το παραπέτασμα του κόσμου αδυνατώ να ζήσω μακριά σου γιατί εσύ...

ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ 9η Νοεμβρίου 1938 Τους άκουσα την νύχτα ν’ ακονίζουν τα ξυράφια τους επίδοξοι μνηστήρες μ’ ένα σταυρό στρατόπεδο στο στήθος των ολυμπίων ομοιώματα ευτελή φυλακισμένοι στη μορφή τους Κι ο μέλας λεληθώς πιο σκοτεινός βαθιά μες στο λαγούμι του...

«Καταστολή παραισθησιογόνου πραγματικότητας» Συνταγή Ιατρού Άγχος. Διαταραχές βαριάς μορφής Προκαλούν υπερευαισθησία Δισκία για αδύναμους ασθενείς Παιδιά με έντονη δυσφορία Συνήθως εξαφανίζονται μακριά Σε ασφαλές μέρος έχουν ήδη λήξει Με ψευδαισθήσεις ελεγχόμενα και αυτά Ώρες μετά την τελευταία λήψη Έχουν αναφερθεί και παράδοξες αντιδράσεις Να γίνονται βαθμιαία δραστικοί...

Χαρίλαος Νικολαΐδης Πήτερ Παν  Οι χαρούμενες σκέψεις μας καταπατήθηκαν, θα χρειαστεί   να δοκιμάσουμε πάλι. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν: Ζούμε στην χώρα του ίσως-μερικές-φορές-με-λίγη-τύχη. Αντέχεις να πετάς;

ΓΛΙΣΤΕΡΗ ΛΙΜΝΗ Έτρωγα μια γερή με εκείνο το μακρύ ξύλο του φούρνου στην κορυφή του μικρού μου κεφαλιού, όποτε τα κατάφερνα να αναδυθώ λίγα εκατοστά πάνω από...

Lucid dream Το όνομά της είναι Λουσίντα Κάθε βράδυ βλέπει το ίδιο όνειρο Το ξέρει ότι ονειρεύεται˙ το ξέρει ότι βρίσκεται μέσα σ’ ένα διαυγές, φωτεινό όνειρο Ξέρει πως αν σταματήσει να μετρά τη συχνότητα των αναπνοών της, το φως...

Η ετεροδοξία του έρωτα Δυο άντρες σουλατσάρουνστην γειτονιά μου o ένας δίπλα από τον άλλον o ένας μέσα στον άλλο o ένας ανήκει σε μένα o άλλος στον ουρανό ο ένας φοράει  καπέλο o άλλος  το σώμα μου ο πρώτος δεν μιλάει στους προγόνους ο άλλος δεν θέλει απογόνους ο ένας αγαπάει τα σκουλαρίκια γυναικών ο άλλος τους άντρες που πέφτουν από μαχαίρι ο πρώτος δεν νοιάζεται για τη ροή του χρόνουο άλλος για τη συνείδηση του πόνου ο πρώτος λατρεύει τους στίχους ο δεύτερος τις γραφές στα κοιμητήρια ο ένας είναι δρόμοςο άλλος δήμιος και πόνος ο ένας έχει σώμα και παιδί ο άλλος μωρό και στήθος ο ένας αερόστατο που δεν  πιάνεις ο άλλος  λόγος που χτυπάει στην καρδιά ο ένας  είναι φάρος στο κύμα του θανάτου ο  άλλος  είναι ίδια η θάλασσα  με  τους...