Ποιητικές Πυροβασίες

ΜΟΥΣΚΕΜΕΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΤΙΚΑ Βροχή σκαναρισμένη στο θηκάρι της φωνής μου. Όλα τα φωνήεντα λίγο μουδιασμένα, όλα τα σύμφωνα συναχωμένα. Τα γράμματα μου πάντα βρεγμένα. Βήχουν πάνω σου στάμπες από σαλιωμένους πορφυρούς πυροβολισμούς αναμνήσεων που ξεροσταλιάζουν...

Της Λέξις Και διάβαζα ποιήματά της Και μου άρεσαν Και τα ποθούσα Και ήθελα να τα φάω Και ήθελα να χρησιμοποιήσω μόνο τα χέρια μου Και να σκίζω...

Ποιητής  Παρθένα λέξη δέξου την πίεσή μου. Την ποίησή μου. Ρυτίδες Έσχισαν το πρόσωπό μου. Ενώνω τα κομμάτια. Με δάκρυα διαρκείας. Το   Παρελθόν Το παρελθόν είναι ένα τρένο. Φθάνει κατάματα στη νύχτα σου σταθμεύει εκεί για μια αστάθμητη στιγμή - σχισμή που...

Αγνάντιο Αγναντεύοντας το Κάστρο στην κορυφή του Πλαταμώνα σκέφτομαι πόσες ψυχές έζησαν και πέθαναν εκεί αλυσοδεμένες καταραμένο Κάστρο, στοιχειωμένο των Βενετών ή ποιών άλλων βλέπω τις μεταλλικές στολές των πολεμιστών τα δόρατα, τα ξίφη τις μεταλλικές καρδιές τους ακούω τα άλογα να χλιμιντρίζουν δαιμονισμένα απ’ τις καμτσικιές και το βαρύ φορτίο τους λυπάμαι τους χωρικούς τριγύρω που...

1. είδα σήμερα στο δρόμο ένα νεκρό πουλί κατάφερα να μην κλείσω τα μάτια μου περιμένω έναν κόκκινο ελέφαντα να καταπιεί τη θλίψη μου κάποιος κάποτε θα συναρμολογήσει...

           Κυριακή Παρίση, Το Ήτ(τ)α Το δύσμοιρο το Ήτα λυπάμαι, που του ‘λαχε τόσο μεγάλο βάρος. Αιώνες τώρα να χωρίζει τη Ζωή από τον Θάνατο. Και ’σεις να κάνετε όλοι πως...

Φθινοπωρινές απορίες Τα τζιτζίκια αντιστεκόντουσαν αντιστεκόντουσαν σθεναρά αρχές Σεπτέμβρη να μη σβήσει ο ήλιος να μη σβήσουν τα όνειρα να μη λησμονηθούν οι ιστορίες. Τότε που ένα ψυχρό ρεύμα χτύπησε...

ΒΑΛΣ Πού ’ναι τα χεράκια που ανέθρεψαν τις λέξεις; Δίχως εσένα το ταλέντο θα έμενε μισό. Τι να σου πω Πως στενεύουν οι μέρες στα δωμάτια των ανθρώπων; Το...

3 Άτιτλα Ω Θεέ μου ! πώς άδειασαν έτσι τα όνειρα μας και από ιερατεία έχουμε περάσει και από χειμώνες βλοσυρούς και από δασκάλες σκυθρωπές Πως έγειραν τα σώματα μας; Τι...