Ποιητικές Πυροβασίες
Γεωργία Διάκου, Δύο ποιήματα
Γεωργία Διάκου, Δύο ποιήματα
Σχεδίασμα πορτρέτου
Τίποτα δεν έμεινε για την βασίλισσα και κείνη η ασπίδα
Που 'χε κλέψει για χάρη της ο τελευταίος στη...
Θοδωρής Ρακόπουλος, ΠΕΙΡΑΤΙΚΌ
ΠΕΙΡΑΤΙΚΌ
Που λες,
όταν έρθει κι από αυτό
το λιμάνι
-γιατί θα έρθει-
όταν έρθει, λέω, το μαύρο πλοίο
με το σκαρί του
που η θάλασσα πληγή
θα εξασφαλίσω δύο θέσεις
για μένα...
Γρηγόριος Σακαλής, Δύο Ποιήματα
Θυσία
Σαν ξημερώσει
ξεκινούν αποσπάσματα
να σκοτώσουν τους ποιητές.
Στην Ισπανία
την Ελλάδα
την Ιταλία.
Μαύρα καθεστώτα
τους φυλακίζουν
ως απροσάρμοστους
τους βασανίζουν
τους εκτελούν.
Αχ Φεντερίκο
Νικόλα Άσιμε
και τόσοι άλλοι
το αίμα σας
δεν πάει χαμένο
ποτίζει για πάντα
το...
Κωνσταντίνα Γεωργαντά, Δύο Ποιήματα
388.447
Η γλώσσα
αυτής της πόλης
μου είναι
άγνωστη
τα χέρια
μου ακουμπούν την άσφαλτο
και
καίγονται
τα χείλη
μου φλέγονται στον αέρα
τα μάτια
μου θολώνουν
στο φως
της γκρίζας ημέρας που έρχεται -
τραβέρσο
ανάποδο
τραβέρσο
ανάποδο.
Πίδακες...
Αλέξανδρος Αραμπατζής, ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΙΝΤΕΣ
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΙΝΤΕΣ
Απέραντη η
μοναξιά του ανθρώπου.
Αλλά αφήστε
με να ονειρευθώ σώμα για όνειρα που κονιορτοποίησε η ύλη.
Η ύλη! Ω Θεέ
μου η ύλη! Πόλεμος τυφλών...
Κατερίνα Λιαράκου, Τέσσερα ποιήματα
ΒΙΤΡΙΝΑ
Μόνος, ξενυχτισμένος
Μπροστά στη βιτρίνα
να διαλέγει
------τα λουτρά αίματος,
Το αλλόκοτο------
Κάτι σαν peep box
Απ’ αυτά που ηδονίζεσαι κοιτώντας
γυμνές από μια τρύπα,
ενώ εκείνες, με τον λευκό...
Δημήτρης Χαλκαίος, ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΕΝΟΣ ΤΥΦΛΟΥ ΕΡΑΣΤΗ
ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ
ΕΝΟΣ ΤΥΦΛΟΥ ΕΡΑΣΤΗ
Στο
σκυφτό σου γραφείο
αναρωτιέσαι
αν
πότισες και σήμερα
τις
τρωτές σου θηλές.
Εκεί
που λες
θα
σμιλέψεις το χέρι σου
με
το άλλο χέρι
ακόνισε
προσεκτικά
τη
στεριά σου
μη
γυρεύεις φωτιά
κι
αλάτι
παιδεύεις
άσκοπα
το κοπάδι
από λύκους
που
έθρεψες τόσους χειμώνες
οι
σκέψεις φτιάχνουν κόμπους
στο
ανθισμένο...
Ντέμης Κωνσταντινίδης, 4 Ποιήματα
Οθόνη πάλι ασπρόμαυρη―
χάλασαν τη μικροφωνική στη
Φαραντούρη.
Το απόγευμα οι νεκροί κάτι
μουρμούρισαν
μα τα τραγούδια―μέρα
επετείου
σκέπασαν τη φωνή τους
και τα λουλούδια
ανελέητα
τους έπνιξαν.
followers
Πανάρχαιοι φόβοι
τα αθέατα
των υπονόμων τρωκτικά
βήμα το βήμα
αφουγκράζονται...
Κώστας Ψαράκης, η στάχτη
Η
ΣΤΑΧΤΗ
Το
ηφαίστειο που μάζευε τη δύναμή του σαν το κακό σπυρί
ξέσπασε ένα πρωί
κι όλη μέρα ξερνούσε στάχτη
μέχρι που γέμισε το τόπο στάχτες και ησύχασε .
Την
άλλη...
Θοδωρής Τσαπακίδης, Στο υπόγειο του κόσμου
Στο υπόγειο του κόσμου
Σάλια τρέχουν στα μάτια μου
ένας γκιώνης μες στο σκοτάδι
ένα κορνάρισμα δυο κορναρίσματα
γυρίζω πάλι το κλειδί
της πόρτας ή της μηχανής;
Τα πούλια...