Ποιητικές Πυροβασίες

Ναρκοσυλλέκτης Σεζ λονγκ απλώνονται οι ποιητικές συλλογές Και τα ποιήματα λιαστές ντομάτες Αρμαθιές αρμαθιές περιμένουν Το καραφάκι που δεν έρχεται Γιατί εκεί που περπατούσε στην άμμο Πάτησε μια νάρκη Ντάλα καλοκαίρι Και η παραλία γέμισε...

Henri Cartier Bresson Σίσσυ Δουτσίου Ισόβια Αμυδρό είναι μόνο το χρώμα της φυλακής σε οποιαδήποτε απόχρωση το διαλέξει κάποιος - δυσδιάκριτο. Ασαφές. Η επιείκεια είναι                             ξεβράκωτη μαδημένη από πετρόψυχα...

Απόψε έδωσα την πρώτη μου συμβουλή όσοι πέθαναν από πλήξη με πετροβολούν απ΄τις σκεπές ένας Αύγουστος πλησιάζει κοιτάζω τα περιστέρια που  ξενυχτάνε στις πηγές εντωμεταξύ κάποιοι λένε πως δεν θα έπρεπε να μοιράζω ποιήματα σε...

Ρία Φελεκίδου Χωρίς ουρανό Όταν ακόμη η μέρα Δίνει παράσταση Τρικλίζοντας Με βήμα αστάθειας Σαν να πατάει Από γυαλιά ανάμεσα Χρώματα Που δεν της ταιριάζουν Ο ουρανός χάνεται Πριν το χειροκρότημα Φεύγει Σφίγγει τα σύννεφα πάνω...

Ένα κλειδί του σολ δίπλα από την έξοδο κινδύνου και για γραμματόσημο το δάκρυ του αγοριού· έτσι έφυγε το γράμμα στην πατρίδα με μιαν υπόσχεση θανατική ποινή. Και το φεγγάρι απόψε να μου ζωγραφίζει στην σκόνη του...

Χριστόφορος Τριάντης Η ήττα της ποίησης Στάλες ηδονής σκέπασαν τις λέξεις.  Η ποίηση μολεύτηκε από τις επιδράσεις του σώματος . Το πνεύμα της ηττήθηκε απ’ τα μασκαρέματα των οφθαλμών και  τις απολήξεις των...

Κασσάνδρα Αλογοσκούφι Γιούρι Οι ισχυρισμοί ότι τελείωσαν τα ψέματα ήταν ανύπαρκτοι. Καμιά φορά θαρρείς και λιγόστευε το οξυγόνο. Και ήταν αλήθεια ότι λιγόστευε ο αέρας αφού το σπίτι...

Αυγή Λίλλη Σονετ- Όλοι οι εραστές μου πέθαναν κι εγώ είμαι ακόμα με τις πιτζάμες, φοράω τις ωτοασπίδες μου να κλείσω τον κόσμο απ’ έξω χωρίς ήχο κανένα να βυθιστώ...

α΄ Ενυπάρχω εν τη ύλη της σαφήνειας και υπάρχω για να μαρτυρήσω. Ένα δένδρο μακριά σ’ ένα φόντο δειλινού πάλλεται. Τι θαυμαστό! Τι θαυμάσιο! Γύρω του αέρας και κάπου μακριά κάτι ευθείες από δένδρα και χρώματα του κόσμου. Περπατώ στην...

Αίνιγμα Με πνίγει πλέον η θάλασσα των ανθρώπων Άπατα νερά η μοναξιά ανάμεσά τους Βδέλες που κολλούν στα χέρια σου Η απόκοφη βουή τους. Να κολυμπήσεις πώς; Σαν τους γνωρίζεις χαμογελούν μα το λακάκι τους δακρύζει, στάζει...