Ποιητικές Πυροβασίες

Σφυρί   Αγγίζω  το τίποτα με τα δάχτυλά μου, καθώς τα χτυπάω ρυθμικά για να εθιστούν τα νεύρα σ’ αυτόν το ρυθμό. Το κρατάω εδώ και καιρό στα χέρια μου, το κοιτώ, το...

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ Όλη νύχτα γρονθοκοπούσα τον θάνατο κουλουριασμένα φίδια στο φεγγάρι ο ύπνος με έλιωσε. κόκκινο αίμα κόλησε τις βλεφαρίδες μου. Όναρ χρυσάνθεμου κεραυνός έπεσε σε στάχυα και κάηκα. Ο πληγέντας ψυχοραγεί κατεβαίνει...

εὐσύνοπτο bildungsroman, 1980   ἄθελά μου μεγάλωνα βάφατε καὶ ξαναβάφατε λευκὴ στὸ παιδικὸ δωμάτιο τὴν ταπετσαρία ποὺ μουτζούρωνα μὲ κηρομπογιὲς ἀπὸ τὸ πολὺ φῶς ἔμεινα τόσος δὰ πετάξατε ὡστόσο χρόνο καὶ χρήματα ρωτώντας καὶ ξαναρωτώντας τοὺς γιατροὺς γιατί; τοὺς...

Νόμιζα ότι σε είδα χτες καθώς κατέβαζα σκουπίδια λίγο μετά την απαγορευμένη ώρα. Γυρνώντας όλο μάτια γύρω μου αισθάνθηκα και ένα μικρό ρίγος στην πλάτη αναβόσβηνε όπως του δρόμου η λάμπα. Μπερδεύτηκαν...

  Αυτό που λένε στον τόπο μου πρόβλημα οι μισοί                              οι άλλοι μισοί ‎το λένε λύση στον τό- πο μου   –  οι μισοί το λένε λύση αυτό – αυτό που οι...

Νανούρισμα Ένα ρηγόπουλο μικρό τ’ αηδόνι αποκοιμίζει, τραγούδι προσευχή ακριβή, στη νύχτα ξεμυτίζει: «Αλατζαδένια όνειρα σου φέρνω φυλαχτό σου, κι από των άστρων τη βροχή, γλυκιά ευχή αρματώσου Ρίζες...

Ο απλός άνθρωπος ο απλός άνθρωπος θέλει να κρίνει όχι να κρίνεται ο απλός άνθρωπος χειραγωγείται και χειραγωγεί ο απλός άνθρωπος φοβάται την ''αρρώστια'' μα τη φωλιάζει στις ψυχές ο απλός άνθρωπος θέλει ν' αγαπιέται δίχως...

Ο αδερφός μου Έπαιζε από μικρός με την Ιστορία· ποτέ του δε φοβήθηκε μη τυχόν τον καταπιεί, ή τον δαγκώσει Ένα βράδυ, θυμάμαι βγήκε κρυφά απ’ το σπίτι – Πήγε κι έπιασε...

Η ΓΕΦΥΡΑ Εδώ έχει μια γέφυρα κι εγώ βλέπω τον εαυτό μου όσο ταλαντεύομαι πάνω της. Το νερό, ο ήλιος, το απογευματινό φως, τα δέντρα, οι σχισμές ανάμεσα...

ΕΠΙΚΛΗΣΗ 200η Γεννάει η απουσία, μνήμη; Πώς έρχεσαι και σε θυμάμαι; Πώς σε θυμάμαι κι έρχεσαι; Δεν είν’ ο τόπος έρημος. Είναι κι ο χρόνος. ΕΠΙΚΛΗΣΗ 197η Σαρθείς, μ’ ενός ανέμου το φτερό να μην ξυπνήσεις το...