Ακροδάχτυλα
Κυοφορώ μια σιωπή
Σαν λύση ή κίνδυνος
μέσα μου φουσκώνει,
όλο φουσκώνει
Είναι στιγμές που νιώθω πως είμαι όλη ένα μπαλόνι
με τον κόμπο του να δένει το άνω με το κάτω χείλος
του γκρεμού μου
Όποτε κατορθώνω και κουνάω τα χείλη,
από συνήθεια,
καταπίνω αμάσητα τα βράχια
ώσπου μέσα μου φουσκώνει,
όλο φουσκώνει
ένα κενό
σαν γάγγραινα,
σαν βρύα
Θα μπορούσα να πετάξω, ν’ αποικίσω στα σύννεφα
κι αλήθεια σου λέω, θα το έκανα
αν δεν μ’ έβρισκε στα πλευρά
μια μικρή καρφίτσα
Σκάω
Σκάω
Σκάω
Όχι, δεν έγιναν κραυγές ν’ αντιλαλούν πέρα απ’ τους φράχτες
Τα θραύσματα της σιωπής
έγιναν χάδια
που μπλέκονται σαν ευχές στις άκρες των δαχτύλων μου
Σχεδιάζω απαλά, διακριτικά,
γράμμα το γράμμα,
σε πλάτες – μαυροπίνακες
όλα εκείνα τ’ ανθρώπινα
που χάνονται στων ανθρώπων τα στήθη
όταν ναυαγούν σε δόντια ή γλώσσες
δίχως χαραμάδες
Νιώσε
Νιώσε
Νιώσε με
απ’ τα δάχτυλα
Κονκασέ
Κι αν τεμαχίσω απόψε
όλα εκείνα τα αφηρημένα
που τόσο συγκεκριμένα
ρίχνονται πάνω μου, μέσα μου, γύρω μου,
τι θα βρω;
Αν τεμαχίσω την ομορφιά,
θαρρώ, θα βρω μια σάρκα παλλόμενη.
Κι αν τεμαχίσω την ελπίδα,
μια καρδιά καιόμενη.
Αν τεμαχίσω πόνο ή βία,
μια αιτία ή αφορμή εναλλασσόμενη.
Κι αν τεμαχίσω μάτια ή έρωτα,
μια αγάπη αμφιλεγόμενη.
Αν τεμαχίσω τον χρόνο,
ένα παιδί γελάει, ένα πουλί κελαηδάει,
μια στιγμή πενθεί στο πιο ψηλό κλαδί.
Κι αν αφαιρεθώ μες στην αφαίρεση της ρίμας
Αν μπήξω το μαχαίρι πιο βαθιά,
πού θα χαθώ;
Και ποιος;
Ποιος θα με βρει
στην καρδιά της νύχτας;
–για να μ’ αφήσει
αιμόφυρτη
αρτιγενή
σε κούνια ή φέρετρο–
Αντζελίνα Αβράμογλου
Η Αντζελίνα Αβράμογλου ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ναυτικό Δίκαιο. Εργάζεται ως δικηγόρος στον χώρο της ναυτιλίας κι ασχολείται με το θέατρο και τη μουσική. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Η πρώτη της ποιητική συλλογή Έτερον εκαρτερών (2023) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενύπνιο.
