Άτιτλο
εγώ για να φτάσω ως την άκρη σου
κολυμπώ μέχρι να χάσω την ανάσα μου.
Κόβω το πιο αγκαθωτό κοτσάνι
και τρώω το κεφάλι του λουλουδιού,
φτύνω με χαρά τα κουκούτσια στο χώμα και φτιάχνω το λιβάδι σου
μετρώ τα χρώματα, τα πασαλείφομαι μέχρι να μπουνε μέσα μου.
Κατεβάζω τον ουρανό μέχρι το ύψος του κεφαλιού σου
και επανατοποθετώ τα σύννεφα – διάλεξε σχήμα και μέγεθος
διάλεξε μια μια τις σταγόνες της βροχής
διάλεξε το μήκος από τις ακτίνες του ηλίου
Σου αφήνω τον ήλιο στο χέρι σου
φόρεσε τον, δάγκωσε τον
κρατά τον ήλιο μέσα σου.
Άτιτλο
Οι σφαλιστές πόρτες αυτού του κόσμου θα ανοίξουν.
Θα μπεις εσύ, θα μπω και εγώ
και όσοι περιμέναμε να ακούσουμε τα συρτά βήματα κάποιου πίσω από τις πόρτες.
Οι σφαλιστές πόρτες αυτού του κόσμου θα ανοίξουν,
και το κλειδί θα μας δοθεί στα χέρια.
Άτιτλο
Ξυπνούσε όλο και πιο συχνά με εκείνο το φόβο
-μη γίνει μυστηριωδώς κατσαρίδα-
και αληθέψει πως μπήκε η λογοτεχνία μέσα της
και γίνουν ένα
ψυχή τε και σώματι
κορίτσι και λογοτεχνία
Ηλιάνα Μουτσάκη
