Η ωμή πραγματικότητα της προεφηβείας
Είχα μια συζήτηση για την τεχνολογία και τα ΜΜΕ με ένα παιδάκι που ήταν στα τέλη του Δημοτικού. Του έλεγα λοιπόν ότι όταν ήμουν στην ηλικία του δεν είχαμε social media, ούτε smartphones, πολλά σπίτια δεν είχαν καν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το παιδάκι γούρλωσε τα μάτια του και εύλογα με ρώτησε «Και πώς περνούσε η ώρα σας;»
Η Αντρέα Αμπρέου με το βιβλίο της Η Κοιλιά του Γαϊδάρου (εκδόσεις Carnivora, Μτφρ. Ασπασία Καμπύλη) μού θύμισε τι κάναμε όταν ήμασταν δέκα και έντεκα χρονών. Πηγαίναμε στα χωριά μας και τρέχαμε σε αλάνες και σε δρόμους. Παίζαμε με Βarbie και Gameboy. Κρυφοκοιτούσαμε τη ζωή των μεγάλων και σκαρώναμε αταξίες. Παίρναμε τηλέφωνο στο σταθερό και δίναμε ραντεβού στις πλατείες. Είχαμε μια φίλη κολλητή με την οποία συγκρουόμασταν, αγαπιόμασταν, ανακαλύπταμε τη ζωή, τον κόσμο και τη σεξουαλικότητά μας.
Η δεκάχρονη αφηγήτρια έχει μια ιδιόρρυθμη σχέση με την κολλητή της φίλη την Ισόρα, γύρω από την οποία περιστρέφονται τα πάντα. Τρέχει από πίσω της, τη ζηλεύει, νιώθει θυμό αλλά και απέραντη αγάπη. Παρακολουθεί τη ζωή της, τον τρόπο που κινείται και μιλάει, την ιδιοσυγκρασία της. Η Ισόρα μοιάζει να μην καταλαβαίνει τίποτα. Είναι αυθάδης, αθυρόστομη και δυναμική, κάνει ό,τι θέλει και δε λογαριάζει τίποτα και κανέναν. Όπως και η συγγραφέας άλλωστε, που μας παραδίδει ένα κείμενο χειμαρρώδες, προκλητικό και τραχύ, ένα κείμενο που μιλάει ανοιχτά για τη σαρκική εμπειρία, για τη σεξουαλικότητα, για τη ζήλια, για τις προεφηβικές μας σκέψεις.
Είναι ένα βιβλίο ωμό, αληθινό και ειλικρινές που από τη μία σου τσακίζει την καρδιά κι από την άλλη σου κάνει πατ πατ στην πλάτη, γιατί καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι μόνος/μόνη σε αυτή τη ζωή. Υπάρχουν κι άλλοι/κι άλλες που έχουν βιώσει παρόμοιες εμπειρίες, όλοι στην ίδια θάλασσα κολυμπάμε και με τα ίδια προβλήματα παλεύουμε.
Η Χριστίνα Ραφτοπούλου γεννήθηκε (1994) και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική γραφή στο ΑΠΘ. Εργάζεται ως δασκάλα δημιουργικής γραφής στο εργαστήρι της Λογοτεχνώ και ως επιμελήτρια κειμένων. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ο θεατρικός της μονόλογος «Ένα κουβάρι είμαστε» έχει παρουσιαστεί ως Contemporary Performance στο Φεστιβάλ Θεάτρου Αντίσκηνο στην Κύπρο. Μιλά για τα βιβλία που διαβάζει σε άρθρα της αλλά και στον λογαριασμό της στο Instagram. Αν δεν την βρεις να γράφει ή να διαβάζει, θα τη βρεις παρέα με τον σκύλο της σε μια βόλτα στη φύση.
