Τέσσερα βιβλία των εκδόσεών μας κυκλοφόρησαν σε δεύτερη έκδοση το δεύτερο μισό του 2023.
Αχιλλέας Κατσαρός, Ζαριά στο πιθάρι, εκδ. Θράκα, 2022
“Η συλλογή, επιπλέον, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ένα σεφερικό ημερολόγιο, ως ένα ελιοτικό σύμπτυγμα με τις διακυμάνσεις του ύφους και τον επιγραμματικό- αποφθεγματικό λόγο (ενδεικτικά αναφέρω: «πώς να κρυώσεις με τόσο άχυρο στις λέξεις;», «Και πόσο γευστικό είναι το αίμα των πληγών μας», «Τι όμορφη αγέλη το φέρετρο το μοναχικό») ως ένας σαχτουρικός αντιλυρισμός με τον αναιρετικό του χαρακτήρα «Είμαι η πατρίδα που δεν θα έχεις / Σύννεφο που δεν θα βρέξει / Μάρμαρο κόκκινο της ∆ήλου», μια εμπειρική αφορμή που μεταμορφώνεται σε ποιητική φαντασίωση και το αντίστροφο και τέλος μια δημιουργική συνομιλία με την υπαρξιακή ανησυχία του Χόρχε ντε Σένα- ξεκάθαρα ασφαλώς εδώ ο Κατσαρός το σημειώνει αφού η 4η υποενότητα έχει αναφορά στο ποίημα του πορτογάλου ποιητή, «Στην Κρήτη με τον Μινώταυρο».
Ανθρώπινος και πανανθρώπινος, λοιπόν ο ποιητής Κατσαρός σε αυτή τη συλλογή, εθνικός και πανεθνικός, σύγχρονος ως διαχρονικός και διαχρονικός ως σύγχρονος, αγωνιώδης όταν γράφει: «Όλες οι μετα-δημοκρατίες / Θα επιζήσουν ως αστυνομίες σκέψης / Με ποια γλώσσα θα μιλήσεις στο μέλλον; / Ποια σήμαντρα και ποια συναξάρια θα σε σώσουν;» αλλά όχι αγχωμένος, ευαίσθητος αλλά όχι ρηχά λυρικός, στοχευμένα κρυπτικός, «βυζαίνει όσες ρωγμές μπορεί και φεύγει πάνω στο ποδήλατο» όπως κάνει και στην καθημερινότητά του.”
“Σε άλλο δωμάτιο πνίγεσαι από τους στίχους
Που γράφτηκαν και δεν θα γραφτούν
Για σένα και για μένα.
Δεν ανήκω σε καμία καθαρή ποίηση.
Είμαι βρώμικος.
Το αίμα μου;
Και αυτό βρώμικο.
Αν έχω κάτι γαλάζιο πάνω μου
Είναι ένας μίτος που καταλήγει στο κενό.
Εκεί οι σκιές είναι δειλές κι ο ήλιος
Βυθίζεται γλυκός μες στο φλιτζάνι σου”
Σύντομο βιογραφικό:
Ο Αχιλλέας Κατσαρός γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1976. Αποφοίτησε από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1998 και συγκεκριμένα ακολούθησε την κατεύθυνση Κλασσικής Φιλολογίας. Έχει διδάξει για μια δεκαετία σχεδόν στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης με κύρια ειδίκευση το μάθημα της έκθεσης.
Έχει γράψει έξι βιβλία ποίησης: Ιχνηλάτες ανέμων, 2013, Η χειρουργική των έσω ουρανών, Ars Poetica, 2014, Οδός βράχων ανατολικά, Θράκα, 2015, Cabaret Voltaire, Ιδιωτική Έκδοση, 2016, Πλάγιος μπάκ (γράμματα σε έναν ποδοσφαιριστή), Οδός Πανός, 2018 και Ζαριά στο πιθάρι, Θράκα, 2022. Ζει στην Αθήνα.
Αυγή Λίλη, Στην άκρη μια ουρά, εκδ. Θράκα, 2021
“Στην άκρη μια ουρά (2021). Το τρίτο βιβλίο ποίησης της Αυγής Λίλλη μετά τη Σφαγή του αιώνα (Θράκα, 2018) και τις Πρόχειρες σημειώσεις πάνω σ’ ένα σωσίβιο (Αρμίδα, 2011). Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω λίγες λέξεις για να αποτυπώσω το πνεύμα του πρόσφατου βιβλίου της Λίλλη φυσικά θα επέλεγα λέξεις όπως «ερωτισμός» και «λυρισμός», που αποδίδουν το περιεχόμενο και τη μορφή στη γραφή. Μα δυστυχώς για τις έννοιες, και για εμάς που τις φοράμε σε ετερόκλητα είδη αδιάκριτα, αν είχαμε σημείο εκκίνησης αυτές, δεν θα μας οδηγούσαν από μόνες τους στο βιβλίο της Λίλλη, αλλά σε βιβλία που έχουμε αφηρημένα εντάξει, καθένας με τον δικό του τρόπο, στο φάσμα της «ερωτικής ποίησης», ενδεχομένως και της λεγόμενης «γυναικείας ποίησης», κυρίως του παρελθόντος. Η ίδια όμως η ποιήτρια έχει δείξει γράφοντας δύο βιβλία (αναφέρομαι στην Ουρά και τη Σφαγή) με ερωτική θεματολογία, αλλά και με λυρισμό (με την έννοια της έκφρασης προσωπικών βιωμάτων αλλά και τη στροφή προς λυρικά είδη όπως το σονέτο ή η μπαλάντα) ότι κοινές έννοιες δεν παραπέμπουν σε κοινή γραφή.”
– Ευτυχία Παναγιώτου, stigmalogou.gr
Σειρήνα
θνητό το δέρμα σκιρτά κι εγώ
κλαίω· τη γλώσσα
βγάζει τα δόντια, με κατασπαράζει
και να το ποίημα
μοιραίο με σύρμα
πλέκει κοτσίδες
κορώνα χρυσή
κορδέλες κι αλάτι
νερό στο κεφάλι ραίνει με
ρίχνει στα γόνατα
Σύντομο βιογραφικό:
Η Αυγή Λίλλη (1980) γράφει ποίηση, μικροδιηγήματα και σενάρια μικρού μήκους. Έχει γράψει επίσης θεατρικά κείμενα και μονόπρακτα, τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε σκηνές στην Κύπρο. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Πρόχειρες σημειώσεις πάνω σ’ ένα σωσίβιο (Λευκωσία, Αρμίδα 2011) και Η Σφαγή του Αιώνα (Θράκα 2018∙ β΄ έκδοση 2020). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ισπανικά και στα τουρκικά. Σπούδασε Κλασική και Νεοελληνική Φιλολογία. Η διδακτορική διατριβή της (ΕΚΠΑ, 2017) αφορά στο έργο του μεταπολεμικού συγγραφέα και κριτικού Αλέξανδρου Κοτζιά. Το 2023 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Ρυζόχαρτο και άλλες μικροιστορίες από τις εκδόσεις Ποταμός. Ζει στη Λευκωσία.
Σπύρος Χαιρέτης, Ο γοργόνος και άλλα πλάσματα, εκδ. Θράκα, 2023
“Πέρα από το αναστρέψιμο παιχνίδι, ο Χαιρέτης μέσω της παρωδίας μας καλεί να αμφισβητήσουμε και μια σειρά υποθέσεων για το ίδιο το αισθητικό προϊόν που προσφέρει: 1) για την έννοια της καλλιτεχνικής πρωτοτυπίας και τη λατρεία γύρω από την προσωπικότητα του καλλιτέχνη (βλ. ποιήματα «Χριστιανόπουλος από γνωστή – αλυσίδα – υπεραγορών», «Φιλική υπενθύμιση προς το Υπουργείο Υγείας»), 2) το γεγονός ότι η υποκειμενικότητα είναι σταθερή, αναλλοίωτη, συνεκτική και αυτοκαθοριστική (βλ. «Άλλος»), 3) τις αρχές περί ιδιοκτησίας («Προνόμια [Συνεδρία XI]», 4) τους ισχυρισμούς ότι το νόημα ή η ταυτότητα είναι κάτι φυσικό, 5) και τέλος, την πεποίθηση ότι μπορεί να υπάρξει θέση ουδέτερη ή μη ιδεολογική/πολιτική.[3] Αντλώντας υλικό από τα μικρά, τα ασήμαντα, τα λαϊκά, τα μη μεγαλειώδη, τα απειροελάχιστα, τα άσχετα, ακόμη και τις μικρές σκέψεις, ο Χαιρέτης μεταξύ άλλων προωθεί και την έννοια της «χαμηλής θεωρίας» και την τέχνη της αποτυχίας, όπως αυτές έχουν προσδιοριστεί από την Jack Halberstam.[4] Πρόκειται για μια στρατηγική επιβίωσης των queer ατόμων σε μια διαδικασία ενσωμάτωσης της αποτυχίας και όχι άρνησής της. Σε μια κοινωνία γεμάτη συστήματα και συμβολικές ροές που δένουν την queerness με την έννοια της αποτυχίας, η αποδοχή αυτής θα σήμαινε ένα νέο αφήγημα, έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής.”
-Χάρης Οταμπάσης, oanagnostis.gr
[Συνεδρία II]
1.
Να φοράς τα πασούμια της πολίτισσας γιαγιάς
(αυτό το τακ-τακ στο μαρμαρένιο πάτωμα δε θα σταματήσει
να σε γοητεύει)
Να αποφεύγεις σαν τον διάολο την μπάλα στα διαλείμματα
(εξαιρείται το βόλεϊ)
Να μαζεύεις αυτοκόλλητα Άριελ
Να βλέπεις Οι μεν και οι δεν κι Εγκλήματα σε λούπα
και να χαίρεσαι τις αποκλειστικά κοριτσίστικες παρέες σου
Αλήθεια, τι άλλο;
Σύντομο βιογραφικό:
Ο Σπύρος Χαιρέτης (1988) είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού της Παντείου και επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ (4ο Πρόγραμμα Υποτροφιών «Μαριλένα Λασκαρίδη» 2023-2024). Ποιήματά του έχουν εμφανιστεί στην Ανθολογία Ελληνικής Κουήρ Ποίησης και σε ελληνόφωνα διαδικτυακά περιοδικά. Η συλλογή Ο γοργόνος και άλλα πλάσματα (Θράκα, 2023) είναι το πρώτο βιβλίο του.
Ευσταθία Π. (τρία έπσιλον), Γνωρίζω αυτές που πλέκουν στη μέση της θάλασσας, εκδ. Θράκας 2022
“Κινούμενη εντός των ορίων του λαϊκού παραμυθιού, η ποιήτρια, στον ελάχιστο χώρο που καταλαμβάνουν οι παραπάνω στίχοι, δομεί μια ολόκληρη ιστορία, η οποία βαραίνει (σ)το συλλογικό παρόν. Η πράξη που ξεχνιέται λόγω της σιωπής είναι το ηθικό χρέος απέναντι στον Άλλο. Κι ακριβώς αυτή τη σιωπή αντιμάχεται η γραφή: «οι καιροί επιτάσσουν σιωπή και στα πόδια γεμίσαμε κρίματα» (σ. 16), με το ποιητικό υποκείμενο να αναλαμβάνει στους ώμους του τη συλλογική φωνή αυτής της γενιάς. Λίγο παρακάτω, στο ίδιο ποίημα, θα διαβάσουμε: «γι’ άλλη μια μου φορά δε σιωπώ, με τους τρίτους τη ζωή μου μοιράζομαι». Πέραν του προφανούς για την εντός της γραφής αυτοβιογράφηση της γράφουσας, ο στίχος εξακτινώνεται, ή, μάλλον, λειτουργεί κεντρομόλα και στρέφει τον φακό ένδον του ποιητικού υποκειμένου. Έτσι, πραγματώνεται αυτή η ρευστότητα για την οποία κάναμε νωρίτερα λόγο. Η ζωή που μοιράζεται με τους τρίτους το ποιητικό υποκείμενο είναι πρωτίστως η ατομική ζωή του, περιπεπλεγμένη, όμως, με τη δημόσια.”
-Μαρίος Κυπαρίσσης Μώρος, frear.gr
[λέσβος]
εκείνη τη χρονιά με τα 21 φεγγάρια, δε μίλησε κανείς
τότε πέρασε μια ολόκληρη γενιά που κανείς δε μιλούσε, και σαν να μην έφτανε αυτό δεν έπραξε ποτέ κανένας, μέχρι που όλοι ξέχασαν την έννοια της πράξης
πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που βάραγαν τα κεφάλια τους
στον τοίχο
δοκιμάζοντας αντοχή υλικών
Σύντομο βιογραφικό:
Η Ευσταθία Π. γεννήθηκε το 1994 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φιλολογία και Γενική Συγκριτική Γραμματολογία. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός και επιμελήτρια λογοτεχνικών κειμένων. To 2022 δημοσιεύτηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή, γνωρίζω αυτές που πλέκουν στη μέση της θάλασσας, με το ψευδώνυμο τρία έπσιλον. Η συλλογή απέσπασε το Βραβείο Πρώτης Ανέκδοτης Συλλογής των εκδόσεων Θράκα και συμπεριλήφθηκε στη μικρή λίστα του περιοδικού ο Αναγνώστης. Ποιήματα και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.
