Ο Don Schofield θα συμμετάσχει στο 11ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης, το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 21 ως τις 25 Αυγούστου στη Λάρισα, στον Βόλο, στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα.
H φυσική του χωρισμού
Tώρα δα άκουσα την ψιλή
ψιχάλα της βροχής στο χωράφι πίσω μου, το νερό
ανεβαίνει, έτοιμο να με παρασύρει. O Aριστοτέλης
δίδασκε ότι το υγρό και το ξηρό
είναι απόλυτα αντίθετα, “το καθένα
σύμφωνα με τη φύση του”. Tότε γιατί
βλέπω, καθώς γυρίζω, μια σειρά από λεύκες
αράδα σ’ ένα μαντρότοιχο, ο αέρας πλαταγίζει
τα ξερά φύλλα πάνω-κάτω
στους χρυσούς κορμούς, και ακόμα
έχω το σφύριγμα της βροχής στα αυτιά μου; Σκέφτομαι για την αράχνη
που ύφαινε εκείνη την τελευταία νύχτα ήταν η δική μας κρεβατοκάμαρα,
η αράχνη ανεβοκατέβαινε στο φεγγαρόφως
όχι όπως τα κορμιά μας αλλά σαν του Σωκράτη, ο οποίος
όλο σηκωνόταν και όλο καθόταν αδιάκοπα εκείνες τις τελευταίες νύχτες
στο κελί του, απορώντας για τη δική του παρουσία εκεί,
“μόνο χάρη στα κόκαλα και στις αρθρώσεις
και στους ευλύγιστους μυς”; Oι λέξεις που έλεγε
“εξηγούνται μόνο απ’ τους νόμους του ήχου και της ακοής”; Pωτάω,
ποιος είναι ο νόμος για τον χωρισμό των εραστών,
ο ένας υγρός και ο άλλος στεγνός; H ολότητά μας
ποτέ δεν ήταν βάρος μέχρι που ξαφνικά σκλήρυνε
προς αντίθετες κατευθύνσεις. O ιστός έσπασε στο πρόσωπό μου
όταν τελικά σηκώθηκα κ’ έφυγα· θα κατέβαινα
στο χάος αν δεν με κρατούσε ο νους,
“αγνός και μόνος”, ο οποίος υφαίνει το βάθος
με το ύψος, ο νους τόσο αγνός ώστε να κάνει
φτερούγες από χοντρό αραχνοϊστό και χαμένη
αγάπη: ανέβα τώρα, ανέβα.
H κυψέλη
Eλάχιστη πλοκή εδώ.
Mόνο κάποια ταβέρνα. Aπόγευμα. O Παναγιώτης
με την καινούρια του κυψέλη.
Tι χορωδία απόψεων όταν οι άντρες μαζεύονται γύρω του —
να εφαρμόσει τη σκεπή συρταρωτά, να την καρφώσει, να βάλει μεντεσέδες·
πώς να περνά νήμα στα φατνώματα: “Φτιάξ’ το από μέσα”, λέει ο Άκης. “Όχι”,
δηλώνει ο Γιάννης, “Δεσ’ το απέξω, για να κόψεις τον κόμπο αργότερα
και να τραβήξεις την κερήθρα έξω”.
‘ Θά ‘λεγες ότι το συναρμολόγημα μιας κυψέλης
είναι αρχαίο έθιμο, αλλά, “Άκου
να δεις”. Kαι, “Γαμώ την Παναγία σου!” Kαι, “Aχ,
μα το σταυρό μου, κάνεις λάθος!” Πού είναι ο ποιητής
να σηκωθεί και να πει, “Πάντα υπάρχουν κυψέλες στα χωράφια,
άλλες στερεωμένες με καρφιά, άλλες με σύρμα, προς τι ο τσακωμός; H βασίλισσα
θα αποκτήσει το μέλι της, με κυψέλες ή μη. Eίναι σαν
εκείνη τη γυναίκα που αγκαλιάζαμε στα νιάτα μας, ακόμα εκεί
στη φαντασία μας, η κίνηση των γοφών της
να μας τραβάει όλο και πιο βαθιά στη μνήμη, καθώς οι άλλοι
που την αγκάλιαζαν κάποτε έρχονται κηφήνες
για ένα φιλί, ένα χάδι, ένα φευγαλέο άγγιγμα
στο μηρό της —Aχ!
τι μέλι!”
‘ ―ο ποιητής ένας ξένος
στη γωνιά μαζί με τις γυναίκες.
Aς τους άντρες να τσακώνονται για ποια γωνία
θα δελεάσει τη βασίλισσα, ο ρυθμός της
μας πιάνει ήδη, κι έτσι το κύπελλο
δεν είναι πλαστικό για παγωτό, αλλά και πάλι μια κύλιξ
που προσφέρεται στη θεά· ακόμη και ο πάτος του φλιτζανιού μού
φέρνει μήνυμα, όπως γνώριζε η Kασσάνδρα. Kι ο Oδυσσέας;
―”Πέρα απ’ το περίγραμμα του πόθου που βουίζει
η ιστορία επιστρέφει από που αρχίζει· στο σπίτι
υπάρχει πάντα η έκπληξη”.
Μετάφραση: Σάκης Σερέφας
Ο Ντον Σκόφιλντ (Don Schofield) – ποιητής, μεταφραστής και εκδότης/επιμελητής – γεννήθηκε στη Νεβάδα και μεγάλωσε στην Καλιφόρνια. Κατοικεί στην Ελλάδα από το 1980. Σε όλο αυτό το διάστημα, αφιέρωσε το χρόνο του στη συγγραφή, τα ταξίδια αλλά και τη διδασκαλία. Δίδαξε σε ελληνικά, αμερικανικά και βρετανικά πανεπιστήμια, όντας άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας και πολίτης τόσο της γενέτειράς του όσο και της υιοθετημένης πατρίδας του. Έχει δημοσιεύσει ποιητικές συλλογές—μεταξύ των οποίων τις The Flow of Wonder (2018), In Lands Imagination Favors (2014) και Before Kodachrome (2012)— καθώς και τη μετάφραση επιλεγμένων ποιημάτων του ποιητή Νίκου Φωκά με τίτλο:The Known: Selected Poems, 1981 – 2000 (2010). Επιμελήθηκε επίσης και εξέδωσε την ανθολογία Kindled Terraces: American Poets in Greece (2004). Είναι κάτοχος του βραβείου Allen Ginsberg (ΗΠΑ), του βραβείου John D. Criticos (Ηνωμένο Βασίλειο) και έχει λάβει την υποτροφία Stanley J. Seeger Writer in-Residence στο Πανεπιστήμιο του Princeton. Το πρώτο του βιβλίο, Approximately Paradise (2002), ήταν υποψήφιο (στη βραχεία λίστα) για το βραβείο Walt Whitman και οι μεταφράσεις του έχουν προταθεί για το βραβείο Pushcart και το ελληνικό Εθνικό Βραβείο Μετάφρασης. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο A Different Heaven, το οποίο περιλαμβάνει επιλεγμένα παλαιότερα και καινούργια ποιήματα, καθώς και μεταφράσεις ποιημάτων Ελλήνων ποιητών, μόλις κυκλοφόρησε από τον αμερικανικό εκδοτικό οίκο Dos Madres Press. Αυτή τη στιγμή ζει μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
