Στον κόσμο του αλλόκοτου
Τις προηγούμενες δύο εβδομάδες παιδευόμουν με τις νυχτοπεταλούδες. Αυτά τα μικρά ζωύφια -λέγονται και σκόρος- που ξεμυτίζουν μέσα από αλεύρι ή ξηρούς καρπούς και πολλαπλασιάζονται αμέσως, που όλη μέρα αράζουν πάνω στα έπιπλα και το βράδυ πετάνε σαν μανιασμένα και εσύ τα κυνηγάς με την παντόφλα. Άδειασα και καθάρισα όλα τα ντουλάπια, έβαλα τα δημητριακά σε βάζα, ψέκασα εντομοκτόνο και έκαψα ελληνικό καφέ. Ήμουν σε αυτήν την κατάσταση που νομίζεις ότι έχεις το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόσμου κι ότι μόνο σε σένα συμβαίνουν αυτά. Κι εκεί που βρίσκομαι σε απόγνωση έρχεται η Ενρίκες να μου δείξει μια άλλη οπτική.
Μια από τις ηρωίδες της Ενρίκες στο βιβλίο της Οι κίνδυνοι του να καπνίζεις στο κρεβάτι (εκδόσεις Πατάκη) στο ομότιτλο διήγημα, αντιμετωπίζει κι αυτή εισβολή από νυχτοπεταλούδες μόνο που δεν προσπαθεί να τις ξεφορτωθεί, αλλά σε αντίθεση με μένα τις παρατηρεί. Παρατηρεί το πώς πετάνε και πώς μπαίνουν μέσα στα φωτιστικά. Το πώς πεθαίνουν αναίμακτα, μόνο με το να τις αγγίξεις απαλά, γίνονται σκόνη και λίγες μέρες μετά διαλύονται.
Κάθε ηρωίδα της Ενρίκες παρατηρεί με τον ίδιο τρόπο τη ζωή. Είναι μέρος ενός αλλόκοτου κόσμου. Ενός κόσμου που προκαλεί τρόμο, αηδία, αμηχανία. Ενός κόσμου με φαντάσματα, μάγισσες, νεκρούς, ανθρώπους με περίεργες συνήθειες και βίτσια. Ενός κόσμου σκοτεινού και απόμακρου που κινείται στα όρια της τρέλας. Ενός κόσμου που σε κάνει να αναρωτιέσαι μα πώς γίνονται όλα αυτά;
Αν όμως διαβάσεις σε δεύτερο επίπεδο τις 12 ιστορίες αυτού του βιβλίου θα συνειδητοποιήσεις ότι τελικά όλα όσα διαδραματίζονται δεν απέχουν και πολύ από τον δικό μας κόσμο. Η Ενρίκες καταφέρνει να κάνει το αλλόκοτο πιστευτό και οικείο και να μιλήσει για όσα μας ταλαιπωρούν. Ανικανοποίητοι έρωτες, μητρότητα, φτώχεια, θάνατος, μοναξιά, οικογενειακά βάρη. Κείμενα ατμοσφαιρικά, γραμμένα με κινηματογραφική ματιά σε παρασύρουν σε έναν ανεξέλεγκτο χορό. Κι όταν αυτός ο χορός τελειώνει αρχίζεις να προβληματίζεσαι για όλα τα σκοτεινά που κρύβονται τόσο μέσα σου όσο και σε ολόκληρη την κοινωνία.
Κι αν αναρωτιέστε τι απέγιναν οι νυχτοπεταλούδες μου, αποφάσισα να γίνω κι εγώ μια ηρωίδα της Ενρίκες κι έγραψα για αυτές αυτό εδώ το κείμενο.
Η Χριστίνα Ραφτοπούλου γεννήθηκε (1994) και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική γραφή στο ΑΠΘ. Εργάζεται ως δασκάλα δημιουργικής γραφής στο εργαστήρι της Λογοτεχνώ και ως επιμελήτρια κειμένων. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ο θεατρικός της μονόλογος «Ένα κουβάρι είμαστε» έχει παρουσιαστεί ως Contemporary Performance στο Φεστιβάλ Θεάτρου Αντίσκηνο στην Κύπρο. Μιλά για τα βιβλία που διαβάζει σε άρθρα της αλλά και στον λογαριασμό της στο Instagram. Αν δεν την βρεις να γράφει ή να διαβάζει, θα τη βρεις παρέα με τον σκύλο της σε μια βόλτα στη φύση.
