Το ομώνυμο ποιήμα από τη συλλογή της Marija Dejanović Η καλοσύνη διαχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα (Θράκα, 2023).
H ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
μετάφραση: Irena Gavranović Lukšić
Στον κήπο έχει δυο σκυλιά — μπάσταρδα
ποιος ξέρει από πόσες διαφορετικές ράτσες
Πίσω από το σπίτι, οι θάμνοι της ροδιάς μοιάζουν με πληγή
που άνοιξε από έλλειψη χτενίσματος
λουσίματος, φροντίδας
Κάθε μέρα την ακούω να του φωνάζει
τσιρίζει σαν ένα γκρίζο πουλί και έπειτα
ένα πνιχτό ανθρώπινο κλάμα
Όταν τεντώνω τ’ αυτιά μου να την ακούσω
σαν μέσα από το νερό
μου κατέστρεψες τη ζωή και εξαιτίας σου δεν έχω κανέναν
και το γάβγισμα του σκύλου
αλλά θα δεις, κάποτε που δεν θα υπάρχω πια
τίνος το αίμα θα ρουφάς με καλαμάκι
και δεν ξέρω αν το λέει στον άντρα της
και του φέρεται σαν να ήταν σκύλος
ή στον σκύλο, και του φέρεται σαν να ήταν ο άντρας της
Είμαι σίγουρη πως η αγάπη διαχωρίζει το κατοικίδιο από το αδέσποτο
όπως η αγάπη διαχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα
και είμαι όλο και πιο πεπεισμένη ότι τίποτα αξιοσημείωτο
δεν διαχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα
Τίποτα χειροπιαστό δεν φαίνεται μες στο σκοτάδι, οι θάμνοι της ροδιάς
μοιάζει να ευδοκιμούν με βιασύνη μέσα από τη γούνα τους
Τα ώριμα ρόδια είναι πολύποδες
που φουσκώνουν στο λαιμό από το σφίξιμο της αλυσίδας
και εξέχουν κάτω από τη γούνα
δεν είμαι σίγουρη εάν αναβλύζει ο θάνατος μέσα από το δέρμα
ή είναι η ζωή που διαπερνάει την αλυσίδα
Έναν βαρύ χειμώνα
γλίστρησε στον παγωμένο δρόμο ενώ έφερνε φαγητό στα σκυλιά
και έσπασε το πόδι της
Ονειρεύτηκα ότι επιτέλους πέθανε
και σταμάτησε να βασανίζει τον εαυτό της και τα σκυλιά
ότι έπεσε παγετός και σκέπασε τα ρόδια, το πόδι και τους πολύποδες
Ονειρεύτηκα πως ήρθα με ένα πριόνι, έκοψα τις αλυσίδες τους
και απελευθέρωσα τα εκατό σκυλιά της που
ζωντανά και νεκρά
επιτέλους έφυγαν
έφυγαν στο δρόμο
που οδηγεί έξω από την αυλή
για να φάνε τη θλίψη της και να γλείψουν τις πληγές της
Σύντομο βιογραφικό:
Η Marija Dejanović (1992) είναι ποιήτρια και θεατρική συγγραφέας. Σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία και Παιδαγωγική στο Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ. Ζει μεταξύ Ζάγκρεμπ, Κροατίαs και Λάρισας και έχει εκδώσει τρία βιβλία ποίησης: 2018 – Etika kruha i konja (Βραβείο Goran, βραβείο Kvirin), 2019 – Središnji god (Βραβείο Zdravko Pucak), 2021 – Dobrota razdvaja dan i noć (επιλεγμένη λίστα για το μεγαλύτερο Κροατικό βραβείο ποίησης, Tin Ujević) και μία θεατρική παράσταση Ne moramo više govoriti, svi su otišli (Βραβείο Marin Držić για το έτος 2020 από το Υπουργείο Πολιτισμού της Κροατίας). Μεμονωμένα ποιήματά της βραβεύτηκαν με το Βραβείο Milo Bošković (2021), το Βραβείο DiBiase Poetry Contest (2021) και το Βραβείο Castello di Duino (2022).
Το βιβλίο της Η καλοσύνη διαχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα κυκλοφόρησε στη Σερβία (Treći trg, 2022), στις ΗΠΑ (Sandorf Passage, 2023), στη Βόρεια Μακεδονία (PNV Publikacii, 2023), και στην Ελλάδα (Thraka, 2023).
Στην Ελλάδα κυκλοφορεί επίσης μία τρίγλωσση επιλογή των πιο πρόσφατων ποιημάτων της Όρατο Όστο (2020, Κύκλος Ποιητών), όπως αντίστοιχα έχει κυκλοφορήσει και στη Γερμανία μια τρίγλωσση επιλογή ποιημάτων της (2022, Hausacher LeseLenz). Μεμονωμένα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες.
Είναι μέλος της Κροατικής Εταιρείας Συγγραφέων, του Κέντρου PEN της Κροατίας και της πλατφόρμας διεθνών ποιητών και φεστιβάλ Versopolis. Παράλληλα είναι μία από τις συντάκτριες των περιοδικών Tema και Libartes καθώς και αναπληρώτρια διευθύντρια του Πανθεσσαλικού Φεστιβάλ Ποίησης.
