Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί.
Θα μπορούσε να συμβεί μια μέρα ακόμα και σε εμάς, θα μπορούσε
ο ουρανός να ξυπνήσει επιτέλους ροζ, οι
ακρίδες να μας τσιμπούν ερωτικά: και τα μυστήρια
της εκκλησίας να είναι πλέον
κατανοητά.
Θα μπορούσε να συμβεί {θα σβήνουμε τα τσιγάρα μας
πάνω στις σελίδες των αγαπημένων μας βιβλίων}-{θα
ξεκινήσουμε διαλογισμό}-{θα αγκαλιάσουμε
στοργικά
τους περίεργους, πιο συνωμότες και παράξενους
απ’ }
τους αδερφούς μας και ταπεινά θα τους =>
οδηγήσουμε στο άσυλο.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν, κι άλλα ακόμα / πιο /
σπουδαία: ένας σκοπευτικός σύλλογος, μια θεραπεία για τον Καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, η εκλογή ενός κεντροδεξιού κόμματος,
η συμβουλή μιας αγαπημένης φίλης και το δροσερό φίλημα
ενός αγοριού, κάπου στις άκρες του πράσινου κάμπου.
Όλα αυτά μπορούν να συμβούν κι είναι πιθανό
να συμβούν πράγματι σε κάποια
επόμενη χρονική στροφή. όπως παρατηρείς
ευγενικέ μου άνθρωπε
τίποτα
από αυτά δεν είναι τρομερό,
το μόνο τρομερό είναι, να, αυτός
ο απέραντος κόσμος
κατοικημένος πλέον από φαντάσματα
δοχεία κενά
που περπατούν
χωρίς βάσανα, γεμάτα ελλείψεις.
Ένας κόσμος χωρίς εσένα
τον ίδιο
είναι θάνατος
ακόμα ένας θάνατος
χωρίς πένθος.
Τίποτα σαν αυτή(χ)
δεν υπάρχει τίποτα
σαν εκείνη
ένας μεσημεριανός περίπατος
στο ανθισμένο πάρκο
εκεί που τα πτώματα
ανθοβολούν ευκαιρίες
κοινωνικής καθόδου.
Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτή
το ραντεβού σε μια
ξεχαρβαλωμένη
στάση του λεωφορείου:
καλύτερα να μην ψάχνεσαι, το closure δεν είναι εκτελεστικό απόσπασμα
αλλά μάλλον ζώο σε κλουβί.
είναι αλήθεια
πως δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτή,
ο ήλιος στάζει βιταμίνες
και οι βιταμίνες ήλιο:
μια παράσταση γελωτοποιών σαρώνει την πόλη,
μια κοπέλα κάθεται στην αγκαλιά μιας άλλης
κι όμως δεν υπάρχει τίποτα
σαν εκείνη: το σκάλισμα ενός αχόρταγου
ορυχείου και οι δοκιμές καρκινογόνων καλλυντικών
πάνω σε ανθρώπους
μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης.
εκείνη δουλεύει για την αστυνομία,
η αστυνομία δουλεύει για το θάνατο όλων μας,
ένα μπουκάλι ούζο εκφεντονίζεται
προς ένα σουβλατζίδικο ή μια καφετέρια:
ευχάριστος ο αιώνιος περίπατος στους κήπους με τα 100χρονα δέντρα,
ωραίος ο περίπατος στη βιβλιοθήκη
με τη χιλιόχρονη σοφία
αλλά δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα
τίποτα σαν εκείνη
κι ας μην υπάρχει επιστροφή
κι ας μην υπήρχε ποτέ τίποτα που εκείνη να μας ζήτησε.
Σύντομο βιογραφικό:
Ο Φώντας Φ. γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992. Έχει δύο γάτες, τη Λίμα και τον Περόν. Συμμετέχει στα λογοτεχνικά πράγματα μέσα από τη λογοτεχνική κολλεκτίβα “Μπολ Φιστίκια” και το έντυπο περιοδικό της “Χελωνογλυφικά”, με τους φίλους και τις φίλες του.
