The Chest.
By Christos Mouzeviris
19/03/2022

An ebony chest is carefully hidden
With past sentiments is wholly ridden.
A wooden coffin for emotions shielded
Naphthalene scented memories omitted.

In its dark interior included for years
Guarded by the spider webs of fears.
Vials of bitter potions made of tears
And sour poisons from deceitful betrayals.

Beside them dead, dried and withering flowers
Remnants of old failed romances.
In wine stained cloths some are wrapped.
Once sweet love remedies for the heart.

Bygone merry feelings laying still
Pinned on a dusty Styrofoam piece
Like a collection of butterflies dead
In their state now inciting dread.

Next past dreams as ornaments lay
Broken like toys one can no longer play.
Soiled and cruddy memoirs of joy
Now cluttered and recklessly kept at bay.

At the bottom rest the most treasured items
Glittering gems of peoples’ reminiscences
Some gone while others abandoned
Souvenirs of stardust for me to look after.

Yet moths at times outwardly fly
Snowflake like and pristine white.
To melancholy black tulips happily wander
And what-if thoughts aimlessly ponder.

“The Nightingale”.
By Christos Mouzeviris
12/02/2022

From the grove
And across the meadow
In the witching hour
Outside my window.

With a crystal voice
It aptly sings
Like a sweet wine
Pours its stellar melodies.

Feathered violin concocting
As the moon its light’s bestowing
A concerto with vocal strings
Timid nature, concealed by leaves.

Songs for a lonely poet’s fillip
Or for passions of the spirit
Like love and joy or maybe sorrow
Serenades for all to wallow.

Thus when each night comes, I think
Sing you little angel, sing!

The Spices of Life.
By Christos Mouzeviris.
01/05/2022.

Life is what you make of it.
You mould it with your hands.

Some dough you get from family,
But to thrive and live happily,
Use varied spices to enhance your future plans.

If love is what you are looking for,
Put nutmeg for sensuality or cinnamon as warmth,
For friendships the latter is also advisable,
A pinch of it is gold.

You’ll need some passion and excitement,
So pepper will work just fine.
Remember the simple pleasures to appreciate,
Thus oregano for joy and modesty you add.

Curry goes for the joys of travelling,
Those different cultures’ riches it’s unravelling.
Try it to open your mind; it’ll change your life.

The necessary wisdom you get from sage,
Saffron for its hard work, nobility and wealth,
Use both of them as you age.

Add rosemary for your psyche’s freedom and memory,
It’s important to love and accept yourself.
Don’t be your worst enemy, use kindness as help.

Life would be nothing without inspiration,
That divine art and creativity inclination.
So include allspice for its potent conception.

It is your life child, a time to create,
Make your very own destiny’s recipe.
Too many spices out there,
Use your imagination and be brave.

Αγάπη Ορέων.
Χρήστος Μουζεβίρης.
04/01/2021.

Από της Γής τα σπλάχνα
Και οι δυό γινήκαμε.
Χώμα εγώ, χώμα και εσύ.

Μα ο εγωϊσμός
Βουνά τα κορμιά μας έκανε.
Βράχος το πείσμα,
Χιλιόμετρα η απόσταση.

Από μακριά τον άλλο αντικρίζουμε,
Του χρόνου την διάβρωση καθώς υποστούμε.

Βροχή το συναίσθημα,
Πότε δάκρυ, πότε ως καταιγίδα
Την πέτρα αργά θα γλύψει.

Ίχνη μας στην θάλασσα παρασύρονται
Ρυάκια από την λάσπη του εαυτού μας,
Μπας και σμίξουν σε κάποιο ηλιοβασίλεμα.

Μέχρι που και η καρδιά γρανίτης γίνεται
Και εμείς στο τέλος μόνοι.
Χώμα εγώ, χώμα και εσύ.
Αυτό μας αξίζει.

Εωσφόρος.
Του Χρήστου Μουζεβίρη.
31/10/2020.

Τα φτερά σου να ανοίξεις
Από παιδί ονειρεύεσαι
Στον ορίζοντα να πετάξεις
Καθώς ανδριεύεσαι.

Όμως έχε το νου σου
Πως αν φτάσεις πολύ ψηλά
Λίγοι για άγγελο θα σε περάσουν
Δεν το έχουν όλοι στην καρδιά.

Το βλέμμα τους δεν σηκώνουν
Απ’της ψυχής τους τον χθονό
Ως δέσμιοι αλυσίδων από φθόνο.

Δεν αντέχουν άλλοι στον ουρανό να πετούν
Γιατί αυτοί δεν το τολμούν
Το κεφάλι έχουν μάθει να ανεβάζουν
Μόνο τους Ίκαρους για να χλευάσουν.

Και αν οι ίδιοι δεν σε κρημνίσουν
Όταν από κούραση ή λάθος θα πέφτεις
Θα σε συζητήσουν.

Την πτώση σου σκοπό τους θα βάλουν
Και κήρυγμα έπειτα θα σου κάνουν
Πως πολύ κόμπαζες
Αμαρτία οι άνθρωποι ψηλά να φτάνουν.

Μα εσύ της ψυχής σου το καθήκον να κάνεις
Κάλλιο αστέρι και πουλί
Και ας είναι το φώς σου σαν την Αυγή
Αμυδρό και για μια στιγμή.

Ανάμεσα τους για πάντα αν μείνεις
Σαν και του λόγου τους θα γίνεις
Με μαύρη ψυχή και απωθημένα
Και όνειρα στην πίσσα κολλημένα.

Για αυτό σήκω ψυχή μου και πέτα
Δαίμονας όταν πέφτεις δεν γίνεσαι
Μα μόνο σαν τα φτερά σου είναι κομμένα.

Σύντομο Βιογραφικό
Ο Χρήστος Μουζεβίρης γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1977 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε τουριστικά και εργάστηκε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ως ξενοδοχοϋπάλληλος. Στα 26 του χρόνια αποφάσισε να μεταναστεύσει μόνιμα στην Ιρλανδία, όπου διαμένει και εργάζεται στο Δουβλίνο από το 2004. Παράλληλα σπούδασε δημοσιογραφία και για χρόνια αρθρογραφούσε σε διαφορά διαδικτυακά περιοδικά, σε θέματα που αφορούσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, πολιτική και κοινωνικά δρώμενα. Φίλοι αρθρογράφοι τον παρακίνησαν να εκδόσει την ποιητική του συλλογή «Μορφέας», την οποία είχε γράψει στα 20 του και για πολλά χρόνια έμενε θαμμένη στα συρτάρια του. Εκδόθηκε το 2019 από τις Εκδόσεις Θράκα. Το 2021 εκδόθηκε και η πρώτη του νουβέλα στα αγγλικά στο Δουβλίνο, με τον τίτλο «FIN». Είναι ένα γκόθικ υπαρξιακό μυθιστόρημα. Επίσης, ο Χρήστος έχει γράψει και ποιήματα στα αγγλικά, ενώ παράλληλα ως χόμπι ασχολείται και με τη φωτογραφία και τη ζωγραφική.