Πνεύμα της νύχτας

Πνεύμα της νύχτας που χορεύεις
στην επιφάνεια του δρόμου
σαν τρένο που τρέχει να προλάβει το Νότο.
Η πόλη φαντάζει μια θολή ανάμνηση
στα μάτια ενός μικροπωλητή.
Σκοτεινά παράθυρα
με τις πόρτες όλες κλειστές.
Ο ταυρομάχος αρπάζει το τριαντάφυλλο
που πέταξε στον αέρα ο θεατής.
Το σπαραχτικό σαξόφωνο
ειρωνεύεται κάτι παιδιά
στην άλλη πλευρά του ποταμού.
Αλλά και ‘γω δεν είμαι μόνος.
Με το κεφάλι μου ψηλά
κι ένα τραγούδι στα χείλη
αφήνομαι απαλά σαν χνούδι
στο έλεος των ανέμων.

Βάιος Ντέτσης