ΝΕΑ Κυκλοφορία: Αλέξης Σ. Ζήρας, ΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΟΥΣ. Η αλληλέγγυα ποιητική της Λύντιας Στεφάνου
“Τα συντρίμμια και η αναστήλωσή τους είναι ένα εκτενές δοκίμιο, ή, αλλιώς, μια κριτική μονογραφία, εστιασμένη στις αναζητήσεις και στην τέχνη της ποιήτριας, δοκιμιογράφου και μεταφράστριας Λύντιας Στεφάνου (1927-2013). Ο τίτλος απηχεί, όμως, και την αγωνία της πολιτισμικής και πολιτικής ανάταξης που είχε κυριεύσει πολλούς συνομήλικους με εκείνην, συγγραφείς και λογίους, στα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ανάμεσά τους, η Στεφάνου ήταν η αξιολογότερη (μαζί με την Νόρα Αναγνωστάκη και την Ελένη Βακαλό) ΄ ίσως μάλιστα, από μια ορισμένη άποψη, ήταν η πιο ολοκληρωμένη γυναικεία παρουσία στη λογοτεχνία μας η οποία είχε αρχίσει να γράφεται τότε. Εκτός από τη πρώιμη ικανότητά της να επιλέγει και να επικοινωνεί με τους σημαντικότερους σταθμούς της μοντέρνας μεταπολεμικής τέχνης- μετέφρασε Τ.Σ.`Ελιοτ και Ντύλαν Τόμας- υπήρξε στις δεκαετίες που ακολούθησαν θαρραλέα, ευαίσθητη, διαυγής ως προς την έκφρασή της και με οξύτατο νου. Απέφυγε όμως σταθερά την αυτοπροβολή της και, πάντως, θέλησε με τα ποιητικά και τα κριτικά της κείμενα να θυμίσει ότι η τέχνη εκτός των άλλων μπορεί να κάνει ουσιαστικότερο το ηθικό νόημα της ζωής. Και επίσης να προβάλλει την αίσθηση της αλληλεγγυότητας στον κλονισμένο από τις εμπειρίες των ολοκληρωτισμών και τις μνήμες των στρατοπέδων ηττημένο άνθρωπο του 20ού αιώνα”.
Α. Σ. Ζ.
ΛΥΝΤΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
Libertad
εις μνήμην
I
Πάνω στο δέρμα του,
γεύση πριν απ’ τον σπαραγμό της σάρκας.
Γεύση του φόνου
που έλιωνε τα μάτια μες στην φαρμακωμένη θάλασσα.
Απόσταση καμιά, ουδ’ όση η κίνηση
των πιο μικρών ρολογιών που μυρμηγκιάζει τους κροτάφους.
Μέθη του μελισσόχορτου ή του ρόδου, τόσο κοντινή
καθώς βροντή που διώχνει την ακτίνα του κύκλου της προς το κέντρο
βαθύτερα από βλέμμα που επιστρέφει
χτυπημένο σε βράχους κοφτερούς της σελήνης.
Και πάλι, θάλασσα·
Τα δόντια ορθάνοιχτα της μέδουσας που καταστρέφει τον καιρό
ποτίζοντας τους πλοκάμους της
υγρό θυμίαμα του μεσονυχτίου.
Κι ας πήγε πιο μακριά απ’ τον ήλιο
–τ’ απόγιομα
όταν κατέβαινε σκάλες νησιών, σκορπίζοντας
τα χρώματα ένα γύρο, βάρκες, καλαμιές, κορίτσια
που για μια στιγμή βρήκαν την παρθενιά τους, χαμομήλια
κρατώντας την αναπνοή τους μες στον άνεμο–
κι ας πήγε πιο βαθιά απ’ τον ήλιο στις σάρκες του ορίζοντα.
Εύφλεκτο χιόνι·
ναρκοπέδιο του τρόμου να καταπίνει τις σοδειές
από τη θημωνιά στο μύλο,
από τη βλάστηση του χαλκού ως την κατάλυση του υδρογόνου,
δόκανο
φράγμα επουράνιο μες στη γης,
μέσα στο δέρμα του δόντια ορθάνοιχτα του φόνου.
(«Ανέκδοτα ποιήματα 1950-1958»)
Στοιχεία βιβλίου:
ISBN: 9786185463403
Αριθμός σελίδων: 160
Διαστάσεις: 19*12
Τιμή: 10.60
Έτος έκδοσης: 2022
Ο Aλέξανδρος Σ. Ζήρας (Αθήνα,1945) είναι κριτικός και γραμματολόγος. Eργάστηκε επί δωδεκαετία (1981-1993) στην Ελληνική Ραδιοφωνία ως σύμβουλος προγραμμάτων λόγου. Συντάκτης/αρθρογράφος εφημερίδων: Θεσσαλονίκη, Η Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Η Αυγή της Κυριακής, και στην επιθεώρηση βιβλίου διαβάζω. Επίσης, συντάκτης: του Βιογραφικού Λεξικού της Εκδοτικής Αθηνών και της Εγκυκλοπαιδείας Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικa, ενώ στο διάστημα 1992-1996 ήταν υπεύθυνος σύνταξης του Λεξικού Νεοελληνικής Λογοτεχνίας των Εκδόσεων Πατάκη. Συμμετείχε στις επιτροπές σύνταξης των λογοτεχνικών περιοδικών: Τομές, Σχεδία, Γράμματα και Τέχνες, Σημείο, Κ, Καρυοθραύστις. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, κατ΄ επανάληψη μέλος δ.σ. της και στο διάστημα 2009-2013 πρόεδρός της. Από το 1984 μέλος επιτροπών απονομής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας και στην τετραετία 2013-2017 πρόεδρος. Παραλλήλως, δυο φορές μέλος επιτροπών απονομής των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας Κύπρου και επίτιμο μέλος (2011) της `Ενωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Τιμήθηκε: για την κριτική του σύνθεση Ένας Γραικός στα Ξένα. Αναγνώσεις άλλων λογοτεχνιών με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης (2004) και το Βραβείο Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών (2004), και για τις `Οψεις της Κυπριακής Πεζογραφίας, 1900-2000 με το Βραβείο του Pen Club Eλλάδος (2012) και το Κρατικό βραβείο Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας (2011). Το 2020 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Jean Moreas του Γραφείου Ποιήσεως Πατρών, για τη συνολική προσφορά του στα ελληνικά γράμματα. Πιο πρόσφατα βιβλία του: Η Ορεσίβια Ποιητική Μνήμη του Τάσου Πορφύρη. Ο Μεταπόλεμος και οι Ποιητές της Ορεινής Ενδοχώρας. `Υψιλον 2016, 94 σ., Θεωρία Μορφών. Οι Ουτοπίες και η `Εννοια του Περιπλανώμενου στο Δυτικό Μυθιστόρημα του Μεσοπολέμου. Γ΄ `Εκδοση, Αναθεωρημένη. Γαβριηλίδης Αθήνα 2019, 248 σ. , Το Βλέμμα της στον Καθρέφτη. `Ενα Νεανικό Διήγημα. Αναμνηστική [εκτός εμπορίου] `Εκδοση, Χριστούγεννα 2019. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2019, 8 σ., Τα συντρίμια και η αναστύλωσή τους. Η αλληλέγγυα ποιητική της Λύντιας Στεφάνου. Λάρισα. Εκδόσεις Θράκα 2022.
