Παραλογή
χάραμα βγήκε μοναχός, χάραμα βγήκε μόνος
κι άφησε πίσω τις βραγιές με τους τσιμεντωμένους
μπαίνει στο στόμα του βουνού, στα δόκανα της χλόης
τον βρίσκει πρώτη η παγωνιά κι ο ψίθυρος στα χόρτα
ακούει τον ίσκιο της πλαγιάς, τον ίσκιο της ελάτης
να τραγουδά με τη δροσιά κι ανθρωπινή κουβέντα
«η παγωνιά κι ο ψίθυρος, άγνωρες είναι στράτες
κι η ομίχλη, χνώτο του βουνού, σ’ αρπάζει απ’ τον αυχένα
κι όσο εσύ το ψηλαφείς, σε ψηλαφεί κι εκείνο
τα χόρτα του είναι δάχτυλα και τα κλαδιά του χέρια
ζυγίζει την πατημασιά και κρένει όσο και κρίνει
κι όσο βαθύτερα πατείς, τόσο πολύ σαλεύει
κι άμα πατήσεις σιγανά κι άμα πατήσεις ίσια
χναριάζει η περπατησιά λύκου κι ανθρώπου όμοια
τότε τον ήλιο προσκαλεί και κόβει την αντάρα
κι ανοίγει φλέβα απ’ τα ριζά ίσα με την καρδιά του
κι άμα πατήσεις άστοργα κι άμα πατήσεις φάλτσα
ζυγίζει την περπατησιά σα χνάρι μακελάρη
και το βουνό έχει θύμηση και το βουνό έχει γνώση
τραντάζει και ταράζεται, ψηλά στα καταράχια
κάνει το χιόνι ποταμό, κάνει τα βράχια στάλες
γκρεμίζει και γκρεμίζεται μαζί με τις αντένες
έτσι που χώμα κι άνθρωπος να γίνουνε χαρμάνι
κι η καταχνιά από πάνω τους, κάρβουνο και λιβάνι»
Βιογραφικό
Ο Λάμπρος Παπαδήμας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Φιλοσοφία και εργάζεται ως δάσκαλος. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή, με τίτλο «Μηχανική Θλίψη», η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θράκα.
