Γνωριμία με τους ποιητές της παρουσίασης του Σαββάτου (Σπίρτο, Εξάρχεια-7.5.2022): Ιωάννα Λιούτσια, Χρήστος Κολτσίδας, Βαγγέλης Μπριάνας.

 

Οι εκδόσεις Θράκα υποδέχονται στην Αθήνα και παρουσιάζουν τους ποιητές: Ιωάννα Λιούτσια (Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα- Θράκα, 2022), Χρήστο Κολτσίδα (Νεροφόροι- Θράκα, 2021) και Βαγγέλη Μπριάνα (Ντελάλης- Θράκα, 2021), το Σάββατο 7 Μαΐου και ώρα 18:00 στο Bar Σπίρτο (Τζαβέλλα 9-13, Εξάρχεια).

Ομιλήτρια για τις ποιητικές συλλογές «Νεροφόροι» και «Ντελάλης» θα είναι η Βαρβάρα Ρούσσου, Μέλος ΕΔΙΠ του τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης ΑΣΚΤ, αλλά και για τα «Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα», που θα τα παρουσιάσει μαζί με την ποιήτρια Παυλίνα Μάρβιν.

 

 

ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

 

Ιωάννα Λιούτσια

Γεννήθηκε‌ ‌στη‌ ‌Θεσσαλονίκη‌ ‌το‌ ‌1992. ‌Υποψήφια‌ ‌διδάκτορας‌ στο τμήμα ‌Θεατρικών‌ ‌Σπουδών‌ ‌(Πανεπιστήμιο‌ ‌Πελοποννήσου).‌ ‌ ‌Απόφοιτη‌ ‌των τμημάτων Ιστορίας‌ ‌–‌Αρχαιολογίας‌ & Θεάτρου‌ ‌ΑΠΘ‌ ‌και‌ ‌της‌ ‌Ανωτέρας‌ ‌Δραματικής‌ ‌Σχολής‌ ‌”Σύγχρονο‌ ‌Θέατρο‌ ‌Βασίλης‌ ‌Διαμαντόπουλος”.‌ ‌‌ ‌Έχουν‌ ‌κυκλοφορήσει‌ ‌τέσσερις‌ ‌ποιητικές‌ ‌της‌ ‌συλλογές:‌ ‌‌Συνομιλίες‌ ‌σε‌ ‌Μη+‌ ‌‌(Ars Poetica, 2014),‌ ‌‌Αρρυθμίες‌ ‌(ιδιωτική έκδοση, 2016),‌ ‌‌Η‌ ‌Σιωπή‌ ‌σε‌ ‌δύο‌ ‌χώρους‌‌ ‌(Οροπέδιο, 2018),‌ ‌Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα (Θράκα, 2022), μία‌ ‌συλλογή‌ ‌θεατρικών‌ ‌έργων‌ ‌για‌ ‌παιδιά‌ ‌(‌12‌ ‌σκετς‌ ‌για‌ ‌19‌ ‌Παγκόσμιες‌ ‌Ημέρες‌,- ‌σοφία Α.Ε., 2021), καθώς και η μετάφρασή της στο έργο του Ε. Ίψεν Νόρμα ή Ο έρωτας ενός πολιτικού (Δωδώνη, 2020). Το‌ ‌πρώτο‌ ‌της‌ ‌θεατρικό‌ ‌κείμενο‌ ‌‌Τη‌‌ ‌‌Μοναξιά‌ και‌ ‌τους‌ ‌Ανθρώπους‌ ‌να‌ ‌Φοβάσαι‌‌ ‌απέσπασε‌ ‌το‌ ‌Β’‌ ‌βραβείο‌ ‌στο‌ ‌διαγωνισμό‌ ‌συγγραφής‌ ‌του‌ ‌ΔΗΠΕΘΕ‌ ‌Β.‌ ‌Αιγαίου‌ ‌(2014)‌,‌ ‌ενώ‌ ‌το‌ ‌επόμενο‌ ‌‌First‌ ‌we‌ ‌take‌ ‌Manhattan,‌ ‌then‌ ‌we‌ ‌take‌ ‌Berlin‌ ‌συμπεριλήφθηκε ‌στη‌ ‌shortlist‌ του‌ ‌Berliner‌ ‌Festspiele‌ ‌2019.‌ ‌Άλλα‌ ‌ποιήματά‌ ‌της‌ ‌βρίσκονται‌ ‌σε‌ ‌ανθολογίες‌ ‌και‌ ‌συλλογικά‌ ‌έργα, ενώ από το 2012 αρθρογραφεί τακτικά σχετικά με τη λογοτεχνία και το θέατρο.‌ ‌Εργάζεται‌ ‌ως‌ ‌ηθοποιός,‌ ‌σκηνοθέτης‌ ‌και‌ ‌θεατροπαιδαγωγός.‌ ‌ ‌

 

ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
Γιώργος Σεφέρης

Φοράμε τα καλσόν τα μαύρα τα λαστέξ
βάζουμε χρυσές παγιέτες σε μαύρα και κόκκινα φουστάνια
φοράμε τα τακούνια μας με ψευδοδέρμα πάνω
— έξι ευρώ απ’ τη λαϊκή
τον λαιμοδέτη να ‘μαστε της μόδας
φοράμε και το χνουδωτό μας το κασκόλ κι έτοιμοι
ξεχυνόμαστε.

Στα θέατρα, στα μέγαρα, στις εκδηλώσεις
αλληλοθαυμαζόμαστε, ματιάζουμε
μιλάμε για την Τέχνη
—παλεύουμε όλοι, καθένας με τον τρόπο του—
χαριεντιζόμαστε, γυρνάμε πίσω.

Στο σπίτι βγάζεις τα παπούτσια που σε χτύπησαν,
χαϊδεύεις το μεγάλο δάχτυλο που βγαίνει
απ’ το σκισμένο σου καλσόν,
φοράς τη μια ζακέτα πάνω απ’ την άλλη να ζεσταθείς
χωρίς πετρέλαιο το χειμώνα
ξαπλώνεις με τα γάντια στο κρεβάτι
και προσπαθείς ν’ αλλάξεις τις σελίδες σ’ ένα δοκίμιο
περί αισθητικής.
Με τα γάντια.

Καμιά ελπίδα.

 

Η ΖΩΗ ΜΟY

H ζωή μου
το χτύπημα στην πόρτα ενός λεωφορείου
πάντα λάθος συγχρονισμός με οδηγό
ή χαλασμένο όχημα.
Χτυπάω στη μέση να μ’ ανοίξει
ανοίγει μπρος και πίσω.
Τρέχω μπροστά να ανεβώ
η πόρτα κλείνει μ’ επίδειξη μπροστά μου.
Ανοίγει η μεσαία
σαν τον χαμένο τρέχω
κάποτε καταφέρνω ν’ ανεβώ
όλες οι θέσεις άδειες
μα τα χάνω στην απόφαση
ποια να διαλέξω
έτσι πάντα οι άλλοι προλαβαίνουν
κι απομένω εγώ
όρθιος και καταϊδρωμένος
στη φυσούνα του λεωφορείου
να ταλαντεύομαι δεξιά — αριστερά
όπου με πάνε οι δρόμοι, τα λεωφορεία
κι οι οδηγοί.

 

Χρήστος Κολτσίδας

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα (1991) και σπούδασε φιλοσοφία στη Θεσσαλονίκη. Κυκλοφορούν οι ποιητικές του συλλογές: Τα ορεινά (Μελάνι 2015, Κρατικό βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2016), Βροχή περασμένη (Μελάνι 2020) και Νεροφόροι (Θράκα 2021).

 

ΝΕΡΟΦΟΡΟΙ

Ήταν που λες κάποτε μια βρύση
που τη λέγανε «Αρκούδα».

Οι Νεροφόροι τις νύχτες,
ανακούρκουδα καθισμένοι,
λέγαν ιστορίες για τον Θάνατο που
φορώντας ένα παχύ αρκουδοτόμαρο
χαμογελούσε στα νερά.

Κι οι αντανακλάσεις των δοντιών του
γεμίζανε τις νύχτες τους με φως.

Κι οι φωνές τους
ψιχάλες περασμένες από κόσκινο.

****

Κάτω απ’ τα πόδια μας χτυπά
η όμορφη αρτηρία της αιωνιότητας.

Θρέφει δέντρα, ανθρώπους, ζωντανά.

Κι εμείς,
μ’ ένα καθήκον φωτοσκιάσεων,
αναδεύουμε το νερό
στο μεγάλο πηγάδι του κόσμου.

Έτσι μοιράζουμε ισάξια
λίγο απ’ την απειρία της Ζωής,
λίγο απ’ την πείρα του Θανάτου.

 

Βαγγέλης Μπριάνας

Γεννήθηκε το 1992 και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Σπούδασε Μετάφραση και Διερμηνεία (Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων) στην Ηγουμενίτσα. Συμμετέχει στο ετήσιο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά Ο «Ντελάλης», εκδ Θράκα, 2021, είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Σήμερα, εργάζεται ως ελεύθερος μεταφραστής/υποτιτλιστής και τεχνολόγος ακτινολογικού.

 

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΙ

Φεύγοντας πας πετάς –κι αντίστροφα–
πετάς πας φεύγοντας
σε κλαρί γυμνό και στέκεις
λυπημένο πουλί που ψυχής γεφυράκι χτίζεις