Καυγάς

Θα μιλήσω πρώτη
λέει η πραγματικότητα στην φαντασία σημαδεύοντάς την με το δάχτυλο
παραθερίζουμε στην ίδια παραλία
αφήνουμε τα ρούχα μας στα ίδια βότσαλα
καθόμαστε κι οι δυο εκεί που σπάει το κύμα
περιπλανιόμαστε μαζί σε αχάρακτα μονοπάτια
βρέχουμε τα μάτια με προσήλωση στην απόλαυση
Γιατί δεν με θέλεις?
Η φαντασία βουρκώνει και συλλαβίζει
η αυθεντία της όρασής σου με εγκλωβίζει
οι δεινές λέξεις σου συμμαζεύουν τη σαγήνη
η εμμονή σου στο απτό με εξουσιάζει
Άλλα θέλω εγώ
αιωνιότητα οριζόντια
κίνηση από επιθυμία
βλέμματα απωθημένα
ξόδεμα ατόφιο

Η λογομαχία δεν έχει μνήμη
πέρασαν τα χρόνια
χάθηκε η φαντασία
με φόντο τη θάλασσα ένα καλοκαίρι ή πιο πολλά
Η πραγματικότητα κατηγορεί την άτολμη ερμηνεία της
κι άλλους μικρούς θανάτους