Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, οι εκδόσεις Θράκα συμμετείχαν στη Διεθνή Έκθεσή Βιβλίου Θεσσαλονίκης με αναγνώσεις ποίησης, με παρουσία των συγγραφέων για υπογραφές βιβλίων και με το σταντ στο καθιερωμένο μας πια μέρος – περίπτερο 13, 142.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που ήρθατε και τιμήσατε τους ποιητές μας και εμάς, δείχνοντας το ενδιαφέρον σας στα βιβλία. Η λογοτεχνία υπάρχει πρωτίστως για τους αναγνώστες της και είμαστε αληθινά χαρούμενοι που μας χαρίσατε, όπως πάντα, αγάπη. Η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης είναι ένας σημαντικός για εμάς θεσμός, και συνειδητά τη στηρίξαμε με την παρουσία μας στα δύσκολα, όπως μας έχει στηρίξει και η ίδια επί σειρά ετών. Είμαστε ενθουσιασμένοι που, ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, η Έκθεση Βιβλίου, διοργανωμένη από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, κατάφερε να πραγματοποιηθεί και να φέρει μετά από καιρό αρκετούς από τον χώρο του βιβλίου κοντά.

Ανάμεσα στα πολλά εξαιρετικά βιβλία, γραμμένα από Έλληνες και ξένους συγγραφείς, κάποια άναψαν την περιέργεια περισσότερο κατά τη διάρκεια της Έκθεσης. Αυτή είναι η λίστα με τα ευπώλητα βιβλία των εκδόσεων Θράκα στην φετινή Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης:

ΜOΝΟ ΚΑΝEΝΑΝ ΜΗ ΜΟΥ ΦEΡΕΙΣ ΣΠIΤΙ, ΝΙΚOΛΑΣ ΚΟΥΤΣΟΔOΝΤΗΣ

VIVLIO NIKOLAS KOUTSODONTIS MONO KANENAN MIHN MOU FEREIS SPITI EKDOSEIS THRAKA THRACA
«Eνιωσα πως, παρ’ όλ’ αυτά, κατά μία ειρωνεία της γραφής, ο ίδιος αναμετράται με μεγαλύτερη μανία με τις αλλοτριωτικές συνέπειες της καπιταλιστικής επισφάλειας που ζούμε, όταν γίνεται βαθιά προσωπικός, τη στιγμή που ο έρωτας μας δεν έχει «μήτε των αυτοκινήτων τα φτερά», όταν «δεν λέει να φτάσει το άγγιγμα μήτε / στον προαύλιο χώρο του τυχαίου», τότε είναι που τίθεται στο στόχαστρο η απομόνωση, η περιθωριοποίηση, οι πλαστικές ταυτότητες και οι ταξικές διαιρέσεις ενός συστήματος καταλήστευσης υπεραξίας που θέλει τον άνθρωπο αποξενωμένο και εύκολα καταναλώσιμο ως εμπόρευμα.
Και είναι εκεί που τα ποιήματα του Κουτσοδόντη δεν σιωπούν, δεν αποδέχονται, αλλά φαντάζονται, φαντάζονται να σου «μαθαίνουν γεύση» να σου φιλούν «τις σάλτσες απ’ τα χείλη», να σε σκεπάζουνε να μην κρυώνεις, και σε φιλούν και σε σκεπάζουν καλύπτοντας δέρμα-δέρμα το κενό, έστω και με φωνή μπλαβιά. Γιατί η ποίηση του Κουτσοδόντη σωματοποιείται διαρκώς με επίκεντρο την επιθυμία, και έτσι αγωνίζεται: «και από τους πόρους της γροθιάς μου / βγαίνουν συνθήματα σοσιαλιστικά». Ταυτόχρονα συγκεκριμενοποιείται διαρκώς σε σχέση πάντα με το άλλο, μέσα από τόπους γνώριμους και πρόσωπα που μοιάζουν με απτά, καταφέρνοντας με έναν κλεισμένο στην παλάμη λυρισμό και έναν ρυθμό ανεπαίσθητο –μα υπαρκτό– να μένει δυϊκή, ακόμη και όταν στέκει μόνη. Και πάλι αγωνίζεται.“

Άκης Παραφέλας – Πηγή

ΔΕΥΤΕΡΗ ΝEOΤΗΤΑ, ΤΩΝΙΑ ΤΖΙΡIΤΑ ΖΑΧΑΡAΤΟΥ

“Αν τα πρόσωπα δεν το καταφέρνουν, τα ποιήματα βρίσκουν τρόπους να επικοινωνούν μεταξύ τους. […] Καθώς εξετάζω τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα ποιήματα και σκέφτομαι τα θέματά τους, συμπεραίνω πως περιστρέφονται, και καταλήγω να περιστρέφομαι και εγώ, γύρω από τέσσερις άξονες: τον χρόνο, το ταξίδι, τον λόγο και το σώμα.
Μπορεί το ταξίδι να διαρκεί «μόνο μερικά λεπτά», αν αφεθούμε όμως καταφέρνουμε να περάσουμε από ιαπωνικά εστιατόρια, την Καπέλα Σιξτίνα, μια πόλη κόκκινη, το Παρίσι («ένας σωρός από τυρί και κουλτούρα»). Να ακούσουμε τον Ιρανό ποιητή να τραγουδάει τον έρωτα. Να δούμε γάτες να «κοιμούνται στις γωνιές τους», «τσολιάδες να φτύνουν/ κουκούτσια ελιάς», τον Σεφέρη «με το αγαλμάτινο κεφάλι παραμάσχαλα». Το ταξίδι είναι κυριολεκτικό και μεταφορικό· πραγματικό και ποιητικό· χωρικό και χρονικό· συμβολικό και αλληγορικό.
[…]
Η ανάγνωση της συλλογής μάς βγάζει σε μια γιορτή που δεν τελείται τώρα, την ώρα που διαβάζουμε, αλλά σε χρόνο περασμένο, πλην όμως κοντινό: χθες. «Ήταν τα γενέθλια της δεύτερης νεότητας» χθες.”
Γιώτα Τεμπρίδου – Πηγή

ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ, ΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΑΝΟΣ

Ο Αγγελής Μαριανός στήνει το δικό του προσωπικό μικροσκόπιο και μας δίνει σε μεγέθυνση όλα αυτά που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, έτσι όπως κάποτε μόνο οι ποιητές μπορούν να διακρίνουν.
Αυτή την ικανότητα των ποιητών να παρατηρούν προσεκτικά οποιουδήποτε αντικείμενο, συμβάν ή γεγονός και όχι, βέβαια, φευγαλέα, την συναντάμε σχεδόν σε όλη την ποιητική συλλογή του Μαριανού.
Οι στίχοι του είναι το αποτύπωμα ενός τέτοιου μικροσκοπίου, το οποίο δίνει την δυνατότητα στον αναγνώστη να ξεχωρίσει τα δεδομένα που λαμβάνει ο ποιητής από το εξωτερικό περιβάλλον με το δικό του προσωπικό αισθητήριο, μεταπλάθοντάς τα σε μικρές ιστορίες.
Μέσα από αυτό το προσωπικό αισθητήριο, ο ποιητής, ταυτόχρονα παρατηρεί τον εαυτό του σε σχέση με το παρατηρούμενο. Έτσι η κάθε παρατήρηση-στίχος συμβάλλει στην διαδικασία δόμησης του ποιήματος με τα δεδομένα της εμπειρίας αυτής.
[…]
Η ποιητική συλλογή του Αγγελή Μαριανού ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ αποτελεί ένα σύνολο παρατηρήσεων και τεχνικής εν μέρει προσωπικής έκθεσης, μία ενδοσκόπηση και συνειδητή αυτοπαρατήρηση αξιολόγησης εμπειριών, καμωμένη κάποτε από «χόρτα και λάσπη», δηλαδή γήινη και στερεή.“
Ελευθερία Θάνογλου – Πηγή 

ΣΦΑΧΤΑΡΙΑ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ, ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΟΛΙΤΣΗΣ

„Ο Πέτρος Γκολίτσης που συνδυάζει τις δύο ιδιότητες ως ποιητής και ζωγράφος, το κατορθώνει επάξια, ζωγραφίζοντας αιμάτινους στίχους με φιλοσοφικές σκέψεις και εύστοχες παρατηρήσεις που αποτυπώνονται ποιητικά γύρω από τα μεγάλα πανανθρώπινα θέματα της θνητότητας, της προσωρινότητας και της ματαιότητας των πραγμάτων […]. Η ζωή είναι σκληρή, η ζωή είναι βίαιη, η ζωή είναι ωμή και εμείς είμαστε φτιαγμένοι από κρέας, είμαστε δηλαδή, εν δυνάμει σφαχτάρια.
[…]
Ο Πέτρος Γκολίτσης κυριαρχώντας στο τερέν της «πάλης» με τη γλώσσα, την οποία χειρίζεται υποδειγματικά σαν άλλο χρωστικό υλικό, επιδίδεται επιτυχώς σε ένα ανανεωμένο είδος ποιητικού ρεαλισμού όπου κατορθώνει να αποτυπώσει την υπαρξιακή απόγνωση, να παγιδεύσει την εικόνα της μέχρι να τη διαλύσει, να ανοίξει τις βαλβίδες των αισθήσεών της μέχρι να τη λυτρώσει, απελευθερώνοντας μια ζωώδη ενέργεια σχεδόν με τη μορφή τρόμου. Αφήνοντας το χρώμα, το χάος και τη σύγχυση να επιβληθούν πάνω σε τολμηρές, προκλητικές, συχνά βίαιες κοσμολογικές και οντολογικές απεικονίσεις, με εκφραστικές εκρήξεις θυμού τύπου «μπάσταρδο σύμπαν», μέσα από κραδασμούς και δονήσεις από κοσμικές και απόκοσμες παραστάσεις, περιελίσσει επιτυχώς γύρω από έναν βασικό άξονα θεματικής και σκέψης, μέσα από ποιήματα δυναμικά, συγκροτημένα και μεστά, τα υπαρξιακά του μηνύματα: Τη μοναξιά του ανθρώπου, τη μοναξιά της ζωής και του θανάτου, τη μοναξιά του έρωτα, μια μοναξιά που συχνά από επώδυνη μπορεί να γίνει και εξαιρετικά βίαιη, τη μοναξιά της δημιουργίας, αλλά και τη μοναξιά του κόσμου και των κόσμων που τον περιβάλλουν, γιατί κατά βάθος αυτό είναι το φλέγων θέμα και κεντρικό στοιχείο αναζήτησής του: Η συμπαντική αδικία στο νόημα του κόσμου.“
Έλσα Κορνέτη – Πηγή

ΝΕΡΟΦΟΡΟΙ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ


„Για όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με τα προηγούμενα έργα του ποιητή θα λέγαμε πως έχουν τις αναφορές τους σε ποιητές όπως ο Γκανάς και ο Παπαδίτσας, κάποιες στιγμές θυμίζουν Σκαρίμπα κι άλλες εκείνες τις μεταφυσικές αγωνίες του Καρούζου, αλλά o Κολτσίδας είναι κάτι ξεχωριστό. Αυτή η πρόταση γράφτηκε απλά και μόνο για να έχουμε μία κοινή βάση συζήτησης καλέ μου αναγνώστη, καλή μου αναγνώστρια.
Στο ίδιο λοιπόν μοτίβο, αλλά με ακόμα μεγαλύτερη μαστοριά, συνεχίζει στην τρίτη του συλλογή με τίτλο “Νεροφόροι” που αποτελεί ένα ποίημα, το ομότιτλο, καθώς και την προετοιμασία για να φτάσουμε σε αυτό. Για να φτάσει ο ίδιος να το γράψει αυτό. Αν είσαι από την επαρχία, ξέρεις πως η ζωή σε προετοιμάζει με άλλους τελείως τρόπους από εκείνους της πόλης, μία άλλη σκληράδα πιο τραχιά, λιγότερο ραφιναρισμένη, μα και μία αλήθεια, πιο αληθινή ακόμα και μέσα στην πίκρα της.
Εδώ τα πράγματα αργούν να φτάσουν, αλλά σαν φτάσουν, δεν θα βιαστούν να φύγουν, για καλό και για κακό. Εδώ τα ποιήματα, τα αφηγούνται σαν ιστορίες σε 1800 μέτρα υψόμετρο. Εδώ η ταξική διαστρωμάτωση αποκτά άλλο νόημα, το μέτρημα γίνεται με τα δόντια που απέμειναν στο στόμα και ο θάνατος δεν θα σε βρει στο ασθενοφόρο. Εδώ τα παραμύθια, δεν έχουν όλα, τέλος καλό.
Εδώ η καληνύχτα είναι μία λέξη, ευχή πραγματική, γιατί αλίμονο κι αν σε βρει νύχτα κακή.“

Δημήτρης Γκιούλος