Mεγάλο Σάββατο
Απόψε θ’ αναστηθεί ο Κύριος
θα πάμε να λάβουμε Άγιο Φως
όλα βαίνουν καλώς.
Μέχρι που εσύ
μ’ αποκάλεσες Γιώργο.
Συγγνώμη, τι είπατε;
Για ποιον μ’ έχετε περάσει;
Πείτε με Κωνσταντίνο, Ντίνο, Νίνο,
Κώστα, Κωνσταντή, Κωστή,
Κώτσο αν θέτε.
Αλλά όχι Γιώργο.
Απελθέτω απ’ εμού τέτοιο ποτήριον.
Από πού κι ως πού
βρίσκεται σ’ αυτό το όνομα η Ετυμολογία μου.
Από πού κι ως πού
πίπτω εγώ σε τέτοια κλητική πτώση.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Χριστός θ’ αναστηθεί κανονικά.
Ή μήπως τον λένε Χρίστο;
Το Μαύρο Κουτί
Γράφοντας έρχεται η έμπνευση
κι η γενναιοδωρία των λέξεων
θα τους επιτρέψει να σε ψηλαφήσουν.
Δεν κρατάνε τίποτα κρυφό
δεν κρατάνε τίποτα
που να μην στο πούνε με τ’ ακροδάχτυλά τους.
Κι ας παίζετε μαζί
σπασμένο τη-λέ-φω-νο
επειδή όλοι χώνουν τη μύτη τους
ξέρουν το σωστό για σένα
κι εσύ μες στη φασαρία
κάποτε αδυνατείς ν’ ακούσεις
τι ψιθυρίζει
η ποίηση στ’ ακουστικό.
Σκασμός επιτέλους!
Αφήστε με ν’ ακούσω τον εαυτό μου!
Κι η ποίηση,
το μαύρο κουτί
που θα καταγράψει τα πάντα.
Όπου κι αν πάω
Όπου κι αν πάθω.
Κρυπτονίτης
Καρναβάλι.
Μπορώ να μεταμφιεστώ σ’ ό,τι θέλω.
Γιατί όχι Σούπερμαν!
Μετά το τρελό γλέντι
στήνω καρτέρι έξω απ’ το σπίτι σου
για κατασκοπεία.
Nα τα μας!
Καταφθάνουν τα πιτσουνάκια!
Λέω να εκτοξευθώ πάραυτα σ’ άλλον πλανήτη
μ’ αυτή η έρμη η κάπα μου
δεν είναι αεριοπροωθούμενη.
Μπαίνετε στο σπίτι κρατώντας χεράκια.
(Τι ρομαντικό!)
Από στιγμή σε στιγμή
θα σας ακούσω να πηδιέστε.
Λέω να τον βγάλω έξω
να ‘παιζα
με μουσική υπόκρουση
τους ήχους των ηδονών σου.
Μα νέκρα στ’ αχαμνά μου.
Είναι ν’ αναρωτιέμαι;
Οι φλέβες που καυλώνουν τον πούτσο μου
περνούν πρώτα απ’ την καρδιά μου.
Ορυχείο
Καβάλα σ’ αυτό το ποίημα
βυθίζομαι στ’ ορυχείο
πόνου εκ γενετής εκπορευόμενου.
Λέξη-αξίνα ξύνει.
Εδώ κάτω
εργάζονται νυχθημερόν
οι ακάματοι μεταλλωρύχοι της Ποίησης!
Δεν είναι πως ήθελα να γίνω ποιητής
απλώς συνέβη μια μέρα όταν ήμουνα δεκαεφτά.
Από τότε δεν έπαψα
να σκάβω,
να σκάβω,
να σκάβω,
να σκάβω,
όσες φορές κι αν σκοτώθηκα.
Όσοι εις την Ποίησην ταφήκατε
Ζωήν ενεδύσασθε.
Ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1981 στη Λευκωσία. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: Οι Πέντε Εποχές (Μελάνι, 2012) – βραχεία λίστα βραβείου Γιάννη Βαρβέρη, Υπερκαινοφανής (Μελάνι, 2017) – βραχεία λίστα Κρατικού βραβείου Ποίησης Κύπρου. Είναι δάσκαλος, εκπαιδευτής ενηλίκων, ψυχοθεραπευτής και είναι εξειδικευμένος στο Θέατρο των Καταπιεσμένων.
