΄΄ΑΔΕΙΑ
ΦΩΛΙΑ΄΄ Συλλογή διηγημάτων της Νίκης
Μπλούτη
΄΄Ερχονται
στιγμές΄΄ που η ζωή, το όνειρο, οι
επιθυμίες, η αναζήτηση, το πάθος,
για ένα θεμιτό
κι ανθρώπινο οδοιπορικό στη ζωή, οι
μνήμες και οι προσδοκίες,
για νέες
προσεγγίσεις στη ζωή, η δίψα της βαθιάς
επικοινωνίας, της συμπόρευσης
και της
αλληλεγγύης, το πάθος και η αγάπη της
οικογενειακής θαλπωρής, η γοητεία
του ταξιδιού,
η αναζήτηση της πατρίδας, η παράδοση
και το καθημερινό γίγνεσθαι,
η αγάπη που
δεν χορταίνεται, κι όλα της μάνας τα
καλούδια, η αφοσίωση προς την
οικογένεια
και η απόλυτη προσήλωση στα νέα βλαστάρια
της, και πολλές άλλες
υπερβάσεις
της ανθρώπινης αντοχής, του νου και της
θέλησης για επιβίωση και
συμπόρευση
στη ζωή, έρχεται –η συγγραφέας– με πάθος
διηγηματογραφικής
αμεσότητας
και ρεαλισμού, να μας προσαράξει, στο
κοινωνικό πεδίο, της βιωμένης
καθημερινότητας,
μ΄ ένα ξεχωριστό τρόπο, ευανάγνωστης
παράθεσης, πολλών
κοινωνικών
εμπειριών, που ξαφνιάζει πραγματικά, ο
μοναδικός τρόπος της
ψυχογράφισης
και προσεγμένης αναφοράς γεγονότων και
παραστάσεων της ζωής
που, η κάθε
διήγηση, αποτελεί ένα μικρό κόσμημα
κοινωνικής αντίληψης και
βιογραφούμενης
κοινωνικότητας των ηρώων του βιβλίου.
Έρχονται-λοιπόν- στιγμές
που το άτομο
βρίσκεται αναπάντεχα στο ΄΄εδώλειο΄΄
της προσμονής, του πόνου,
της φτώχιας,
της μοναξιάς, της ψυχικής αδειοσύνης,
του πανικού, της μοναχικότητας,
της φυγής,
κλπ, όπου ο άνθρωπος αγωνιά να προσδώσει
εύρος ψυχής και
συναισθήματος
για ένα καλύτερο αύριο. ΄΄Η σημαία-το
λουκέτο-τα πρώτα χρόνια-
μακρυά από
μας-τέτοια ώρα στη πατρίδα-δεν είμαι
μόνη-τα πρόσφορα-να φύγουμε-
δύναμη που
έχει ο νους-τέλος-άδεια φωλιά-κλπ,[ τίτλοι
διηγημάτων ], καταδείχνουν,
όλο το παζλ
της κοινωνικής καταγραφής των γεγονότων,
που σίγουρα ο αναγνώστης
θ΄αφουγκραστεί
όλον τον κοινωνικό απόηχο των πραγμάτων,
θα προβληματιστεί
και θα
αντιτάξει πολλά στοιχεία προσωπικής
αντίστασης, ηθικής βαρύτητας και
προσιτής
επικοινωνίας και αλληλεγγύης, στη ζωή,
που θα διαμορφώνουν και θα
δικαιώνουν,
τις ηθελημένες επιλογές του ατόμου
–στο κοινωνικό γίγνεσθαι–επιλογές
που να
προσεγγίζουν την πραγματικότητα, την
ευθυβολία της κρίσης του ατόμου,
την δοκιμασία
και την αποδοχή στη ζωή. Η συγγραφέας
έδωσε πολύ παραστατικά,
και χωρίς
ωραιοποιήσεις, το αληθινό πρόσωπο της
κοινωνικής αμετροέπειας της
εποχής μας,
την δυναμική και το μεγαλείο της αγάπης,
τη μητρική στοργή και τα
συνακόλουθα
της μητρικής παρουσίας και δοτικότητας
στη ζωή, τ΄ απροσδόκητα
στοιχεία της
θυσίας-της αγάπης-της οικογένειας-της
αλληλεγγύης, της υπομονής,
της εγκαρτέρησης,
της αφοσίωσης στη φιλία, στη κοινωνικότητα
του ατόμου, αφού
το ερώτημα
πόσο κι αν΄΄ζωγραφίζεται άραγε ο πόνος΄΄,
θάχει πάντα το ηθικό-
το
συναισθηματικό-το αισθητικό-και το
πνευματικό αντίβαρο και τίμημα της
ζωής.
Ο ρεαλισμός
και η φροντίδα του κοινωνικού μηνύματος
έχουν άμεση αποδοχή-
ζωτικότητα
και λυτρωτική δυναμική και ισορροπία.
Κώστας
Καρούσος πρόεδρος Εταιρίας Ελλήνων
Λογοτεχνών–Αθήνα 1 / 2 / 2020.
