Ελένη Παπαλαμπροπούλου, Χέρια διαφανή
χέρια διαφανή
όπως ο χρόνος
σώμα προορισμένο
να βαδίσει την ίδια
πορεία
εννέα μήνες για ένα
φόβο
πως τα αστέρια πέφτουν
και ο ουρανός απομένει
μόνος
και εγώ
που δεν γνώρισα άλλο
δρόμο
παρά μόνο αυτόν
στον περίκλειστο χώρο
που προγονικές πέτρες
έχτισαν σύνορα
φοβάμαι πως
στο μέλλον το παρόν μου
θα ζητήσει συγχώρεση
