Μ
Η Τ Ρ Ι Κ Ο Σ Ω Μ Α
ΩΔΙΝΕΣ
Καμπύλη
ανοίγεσαι
Στη
νύχτα
Θάλασσα
Δεμένη
στον καρπό
Στάζουν
οι ώρες
Ανάσα
πλημμυρίδα
Άδειο
το λίκνο
Ριγμένο
στον βυθό
Ένας
παλμός
Φτερουγίζει
στην οθόνη
Δειλές
συσπάσεις
Φυλλοβόλες
κορυφώσεις
Σχίζουν
το σώμα
Διάττοντες
αστέρες
Στιγμές
παρθένες
Πηδούν
στην καταιγίδα
Φιλί
του πόνου
Τρέφεσαι
απ’ τη μήτρα
Κισσός
τυλίγεσαι
Στα
πιο βαθιά κλαριά
Πνίγονται
οι λέξεις
Σ’
έναν κήπο δίχως όχθη
Ηχούν
στα δέντρα
Αγέννητα
φτερά
ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ
Ανθίζει
Στο
σώμα
Μια
τομή
Σωπαίνει
ένας χώρος
ΜΗΤΡΙΚΟ
ΣΩΜΑ
Ομφάλιο
νούφαρο
Σε
κρατώ
Στην
αγκαλιά μου
Όπως
κρατούν
Μετά
τη βροχή
Οι
ρίζες στη γη
Τον
ουρανό